Regie: Hitori Gekidan | Scenario: Hitori Gekidan | Cast: Yuya Yagira (Takeshi Kitano) Yo Oizumi (Fukami Senzaburo), Mugi Kadowaki (Chiharu), Nobuyuki Tsuchiya (Kiyoshi) Honami Suzuki (Mari), e.a. | Speelduur: 123 minuten | Jaar: 2021

Takeshi Kitano is in filmkringen bekend als eigenzinnige regisseur van films als Gouden Leeuw-winnaar Hana-Bi en als acteur in Battle Royale en Merry Christmas, Mr. Lawrence. Voordat hij doorbrak als acteur en filmmaker was hij echter een succesvol comedian onder de naam Beat Takeshi. Asakusa Kid brengt de vormende jaren naar voren waarin Kitano de kneepjes van het vak leert van zijn meester Fukami Senzaburo. De film balanceert tussen mooie kleine momenten en opzichtige sentimentaliteit, maar blijft geaard door een geweldige acteerprestatie van hoofdrolspeler Yuya Yagira.

Een centraal thema is de opvolging van de ene generatie door de andere. Takeshi is een enthousiaste, soms verlegen en soms brutale jongen met een droom. Fukami is de gevestigde orde, maar ziet zijn populariteit dalen en heeft moeite met de opkomst van nieuwe ontwikkelingen zoals de groeiende interesse in tv-optredens van komieken. Takeshi heeft ontzag voor Fukami, maar wil tegelijkertijd meer dan optreden in de veredelde stripclub van Fukami. In een conversatie wordt duidelijk dat Takeshi alles eens goed wil opschudden. Hij is teleurgesteld over "de mensen die zo betrokken waren bij de studentenprotesten", want zij "dragen nu stropdassen".

Films die over personages vertellen die zich afzetten, lopen het risico om zelf opvallend veilig te zijn. Dat geldt in zekere zin voor Asakusa Kid ook. Zoals het een biopic betaamt, zijn er meerdere tijdlijnen en worden soms parallellen gelegd tussen de jonge en oudere Kitano. Ook is er redelijk wat ruimte voor clichémomenten tussen de leerling, de typische jongen met een grote droom, en zijn meester. Door vooral te focussen op de start van Takeshi's carrière en niet te lang te blijven hangen bij de dramatischere gebeurtenissen, weet de film toch een opvallende intimiteit te creëren.

Dat heeft ook te maken met de sprankelende vertolking van Yagira. Hij lijkt niet al te veel op Kitano, maar weet wel zijn houding, oogopslag en zenuwachtige trekjes tot in detail te vangen. Als je je ogen dichtknijpt kun je je voorstellen dat het inderdaad Kitano is. Yagira brengt ook de mix van brutaliteit en aanstekelijk enthousiasme die ervoor zorgt dat de kijker van begin tot einde betrokken blijft bij Takeshi's eerste stappen in de entertainmentwereld.

Hoewel de film niet de visuele flair heeft van een Kitano-film, ziet hij er wel prachtig gelikt uit. Met warme kleuren en pakkende tapdance-scènes neemt hij de kijker mee terug naar de jaren zeventig in Japan. De afsluitende scène van de film roept bewondering op; het is een indrukwekkende longtake waarin Takeshi's herinneringen aan zijn tijd bij meester Fukami in beeld worden gebracht. Zo laat Asakusa Kid de kijker achter met een overwegend fijn gevoel en dankzij de sterke vertolking van Yagira ook met frisse zin om het werk van Kitano te (her)ontdekken.

Asakusa Kid is te zien bij Netflix.