Paul is al jarenlang werkzaam bij de bank, waar hij de dagen volmaakt met het uittikken van betekenisloze getallen in een grijs en grauw kantoor. Wanneer op een dag zijn oude en getrouwe rekenmachine ontploft, ontstaat er ook een vonk in zijn hoofd. Wat doet hij hier nog? Paul neemt ontslag en gooit het over een andere boeg: hij wordt acteur. Tegen beter weten in je baan opzeggen en je droom najagen klinkt avontuurlijk en bewonderenswaardig, maar dat voelt bij deze man niet per se zo.
Pauls dochter Zoë reageert positief op haar vaders nieuwbakken ambitie. Ze komt moeilijk los op school en haar vader helpen met acteerlessen en audities geeft haar een nieuw elan. De rest van het gezin is minder enthousiast. Pauls vrouw Veronique is geschokt bij het horen van het grote nieuws en Zoë's oudere zus Fien en broer Kas hebben evenmin vertrouwen in het plan.
Veel stellen met kinderen vervallen na enige tijd in een bepaalde rolverdeling, waarbij de één de 'leuke ouder' is en de ander de ondankbare taak van 'boeman' krijgt toebedeeld. De leuke ouder haalt elke vrijdag frietjes, de boeman controleert of je wel al je groente op hebt gegeten. Diezelfde boeman stelt de regels op en leeft ze na, terwijl de leuke ouder het kattenkwaad juist aanmoedigt en zoon of dochter een warme knipoog geeft als ze weer eens iets hebben uitgevreten. Zo'n gebrek aan balans levert vaak conflict op, en dat is precies waar het ouderlijk echtpaar uit Mijn Vader Is een Saucisse mee te maken krijgt. Moeder Veronique is de ultieme boeman: gekleed in grijze mantelpakjes veroordeelt zij de levenskeuze van haar echtgenoot en Zoë's steun aan haar vaders droom. Haar starheid staat dusdanig op de voorgrond dat de film duidelijk wil dat je kant kiest voor Paul.
In die opzet slaagt de film niet. Als Paul, na meerdere keren op zijn vingers te zijn getikt voor het onrechtmatig van school halen van de twaalfjarige Zoë, zijn dochter vervolgens wéér kidnapt, ben je er ook wel even klaar mee. Het is oneerlijk om de schuld neer te leggen bij acteur Johan Heldenbergh (The Broken Circle Breakdown), die gebukt gaat onder de flinterdunne motivatie van zijn personage. Pauls 'droom' om acteur te worden stoelt enkel op een succesvolle uitvoering van Romeo en Julia in zijn middelbareschooltijd, en tijdens het najagen van zijn passie lijkt hij er soms niet eens zin in te hebben. Paul zegt wel dat acteren zijn grote doom is, maar daarvan zie je weinig terug in zijn handelen. Het doet allemaal af aan de geloofwaardigheid van zijn missie.
Er wordt nog wel een poging gedaan om Paul een dosis sympathieke klunzigheid mee te geven, maar in plaats daarvan komt hij over als een onverantwoordelijke kleuter. Paul is bovendien onberekenbaar. Een scène waarin hij aan de keukentafel plots uitbarst in een agressieve theatermonoloog zou makkelijk opnieuw gemonteerd kunnen worden als een trailer van een horrorfilm over iemand met schizofrenie. De voice-over van dochter Zoë illustreert dit wellicht nog het beste: "hoeveel kabels er in iemands hoofd zitten weet ik niet, maar ik weet zeker dat er bij papa een paar doorgebrand zijn."
Is er dan weinig te genieten aan deze Vlaamse familiefilm? Nee. Mijn Vader Is een Saucisse is mooi geschoten, met creatieve stop-motion interludes die het verhaal begeleiden. Zoë's oudere broer en zus zijn een welkome komische noot. Maar uiteindelijk zorgt het onvoorspelbare gedrag van papa Paul voor irritatie, waardoor het gevoel je bekruipt dat je zelf de boeman bent die deze dwaas zijn droom misgunt. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een film met de overduidelijke boodschap dat je je dromen moet najagen, ongeacht de meningen van anderen.
