Regie: Denzel Washington | Scenario: Virgil Williams | Cast: Michael B. Jordan (Charles King), Chanté Adams (Dana Canedy), Jalon Christian (Jordan), Robert Wisdom (Sergeant T.J. Canedy), Tamara Tunie (Penny Canedy), e.a. | Speelduur: 131 minuten | Jaar: 2021

Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van eerste sergeant Charles Monroe King, zo laat de introtekst van A Journal for Jordan weten. Dat is een heldenverhaal over een man die er voor zijn soldaten is en zielsveel van zijn vrouw en kind houdt. Een romantisch drama met een hartverscheurend einde dat laat zien hoe een zoon om moet gaan met de afwezigheid van zijn vader.

De film is echter zo bezig is met het vertellen van dit verhaal dat de mensen van vlees en bloed worden gevangen in simpele clichés, waarmee hen alle diepgang wordt ontzegd. Michael B. Jordan weet een zeer sympathieke man neer te zetten die gevangen zit tussen zijn liefde voor de mannen die hij traint en zijn familie. Chanté Adams geeft de kijker een glimp van de interessante journaliste die in haar zit. Helaas weet de film deze sterke kanten niet te benutten en probeert het script dusdanig veel te vertellen dat niets goed uit de verf komt.

Doordat de verhaalstructuur werkt met flashbacks die uit de doeken doen hoe deze relatie is gelopen, duurt het tergend lang voordat echt duidelijk wordt wat er precies is gebeurd. Dit zou wellicht kunnen werken als goede spanningsopbouw, ware het niet dat de film verder vooral een romantisch drama probeert te zijn. Het is jammer dat de personages weinig kunnen doen met hun achtergrond. Zeker omdat Dana's passie voor haar journalistieke carrière zo makkelijk op een interessante manier ingezet zou kunnen worden. Nu vergeet de film al na de eerste scène dat ze journalist is.

Het helpt niet dat de film aan elkaar hangt van clichémomenten die horen bij een verhaal over rouw. Het schrijven en lezen van een dagboek brengt alles bij elkaar, de zoon leert zijn moeder te rouwen. Al deze plotelementen zijn herkenbaar uit andere films, maar geen ervan voelt zo authentiek als zou moeten. Deze personages zijn zo perfect, zelfs met hun imperfecties, dat het bijna onmogelijk voor te stellen is dat je ze in het echte leven zou kunnen tegenkomen. En dat is extra jammer wanneer je in acht neemt dat het verhaal is gebaseerd op iemands memoires.

Ook qua stijl heeft de film weinig bijzonders te bieden. Niets is echt slecht, maar er is ook weinig waardoor je aan het scherm gekluisterd blijft. Dankzij het acteerwerk is het niet vervelend om te blijven hangen en de film is prima voor een avondje op de bank. Voor sommigen zal de film zelfs goed werken als een tranentrekker. Maar eruit springen en de hoofdpersonages rechtdoen, kan A Journal for Jordan zeker niet.

A Journal for Jordan is te zien bij Netflix.