Regie: Jo Sung-hee | Scenario: Yoon Seung-min, Yoo-kang Seo-ae, Jo Sung-hee | Cast: Song Joong-Ki (Tae-ho), Kim Tae-ri (Captain Jang), Seon-kyu Jin (Tiger Park), Hae-Jin Yoo (Bubs), Richard Armitage (James Sullivan), e.a. | Speelduur: 137 minuten | Jaar: 2021

Er lijkt de laatste tijd weer een kleine golf van optimisme de wereld over te gaan betreffende de ruimtevaart. Na het opdoeken van het Apolloprogramma in de jaren zeventig werden er weliswaar nog steeds astronauten opgeleid en de ruimte ingeschoten, maar echt ambitieuze plannen hebben we lange tijd niet gezien. Daar lijkt verandering in te komen nu de maan opnieuw zal worden bezocht en een reis naar Mars steeds dichterbij komt. Dergelijke ambities werden ooit door John F. Kennedy benoemd als de dingen die we niet doen omdat ze makkelijk zijn, maar juist omdat ze moeilijk zijn. Een stip aan de horizon die de mensheid dwingt boven zichzelf uit te stijgen. Een mooie gedachte, maar hoe realistisch is die eigenlijk? Waarom zou de mens verwijderd van de aarde een beter wezen worden? We brengen uiteindelijk toch vooral onszelf mee, met al onze imperfecties.

Die ietwat sombere kijk zagen we anderhalf jaar geleden al geëtaleerd in Ad Astra, met een toekomst waarin de technologie weliswaar is doorontwikkeld, maar de menselijke geest nog vastzit in oude patronen. In die film oogden ruimtestations aldus als hedendaagse luchthavens: niet zozeer een toonbeeld van menselijke vooruitgang, maar meer vermomde winkelcentra waarin het consumptiegedrag van de reizigers net wat belangrijker is dan hun bestemming. Waarschijnlijk is dat niet bepaald hoe Kennedy de toekomst voor zich zag, maar die leefde dan ook in een tijd waarin ruimtevaart nog het paradepaardje was van een goedbedoelende overheid. Tegenwoordig zijn het vooral de rijksten der aarde die er hun hobby van hebben gemaakt. En het is maar zeer de vraag of Jeff Bezos, Richard Branson en Elon Musk zich ermee bezighouden om de mensheid verder te helpen, of dat ze toch vooral hun eigen ego pogen te strelen.

Space Sweepers speelt zich af aan het einde van de eenentwintigste eeuw, wanneer de ruimtevaart dankzij zo'n ruimtevaartentrepreneur een flinke vlucht heeft genomen. Al een goede vijf procent van de mensheid bevindt zich permanent in de ruimte en een terragevormd Mars staat op het punt gekoloniseerd te worden. Toch bevinden de meeste mensen zich nog op een alsmaar minder bewoonbare aarde, zonder garantie dat ze daar ooit van zullen vertrekken. Maar ook in de ruimte is het leven lang niet voor iedereen een paradijs. We volgen vier rouwdouwers die door de ruimte zwevende troep opruimen, maar voor dit gevaarlijke werk slechts een schamel loon ontvangen. Klinkt best aannemelijk. Aangezien Jeff Bezos momenteel zijn op aarde werkzame personeel al enorm onderbetaalt, is er geen garantie dat dit in de toekomst buiten de aarde beter geregeld zal zijn.

Zo'n sciencefictionavontuur over de eeuwige strijd tussen de meer- en minderbedeelden klinkt als een kolfje naar de hand van Neil Blomkamp, maar Space Sweepers komt niet uit Zuid-Afrika maar uit Zuid-Korea. Dat zie je er overigens geen moment aan af, want hoewel het budget slechts een tiende is van het gemiddelde ruimtespektakel van Amerikaanse makelij, is het visuele aspect uiterst indrukwekkend. Gelukkig is er niet louter gefocust op de door CGI gerealiseerde buitenkant, maar is minstens zo veel werk gaan zitten in de binnenkant van ruimteschepen. Vooral het interieur van Victory, het centrale Koreaanse opruimschip, is een prachtig rommeltje van loshangende kabels, knipperende lichten, roestige deuren en rondslingerende persoonlijke eigendommen.

Overigens is Space Sweepers minder serieus dan de premisse doet vermoeden. Verwacht vooral een vlot ruimteavontuur dat qua toon het midden houdt tussen Guardians of the Galaxy en Serenity. Maar waar die films nauwelijks tijd verspilden aan het schetsen van hun wereld, kan deze Koreaanse evenknie het niet laten daar zeer uitgebreid op in te gaan. Eerst met tekst in beeld, vervolgens met een voice-over en daarna met ietwat stroeve dialogen. Die focus op plot komt het tempo niet bepaald ten goede en ondanks de lijvige speelduur komen de personages - in dit soort films toch echt het belangrijkste aspect - er ietwat bekaaid vanaf. De vier bemanningsleden zijn helder gedefinieerd, maar je krijgt nooit echt reden om ze in je hart te sluiten. Kim Tae-ri lijkt als zelfverzekerde kapitein nog een fijne opsteker, maar uiteindelijk blijkt haar coolheid vooral beperkt tot af en toe een zonnebril opzetten.

Space Sweepers is niet bepaald een grensverleggende film, maar wel een die mooi demonstreert dat Hollywood niet langer het patent heeft op groots visueel sciencefictionspektakel. Enigszins vergelijkbaar met hoe de Chinese filmindustrie een paar jaar geleden met The Wandering Earth liet zien prima in staat te zijn een grootse rampenfilm à la Roland Emmerich af te leveren. En juist omdat de film prima op eigen benen kan staan, is het ietwat spijtig dat regelmatig gepoogd wordt een internationaal publiek te behagen door de personages Engelse dialogen in de mond te leggen. Vooral omdat dit vanuit een plotoogpunt niet had gehoeven. In de geschetste toekomst heeft namelijk iedereen een vertaalapparaat in zijn oor, waardoor taalbarrières wegvallen. Desondanks wordt er opvallend veel Engels gesproken, ook door mensen voor wie dat duidelijk niet hun moedertaal is. Was dan gewoon lekker voluit gegaan met dialogen waarin allerlei verschillende talen door elkaar klinken.

De Engelse dialogen lijken te zijn geënt op angst dat de aandacht van de kijker verslapt. Die is ook merkbaar in de nogal ruwe wijze waarop de vele plotpunten aaneengeregen worden. Er wordt van hot naar her gereisd zonder plaatsen of personages goed te leren kennen, en elke kans op spektakel wordt net iets te gretig aangegrepen. En dat spektakel mag er zeker zijn, maar na een tijdje begint het allemaal wat te veel van hetzelfde te worden. Space Sweepers is daarmee een buffet waarvan je prima kunt eten maar uiteindelijk toch net te vol terugkeert. Voor het mogelijke vervolg waar tegen het einde naar wordt gehint mag aldus wat minder groots worden uitgepakt. Dat ze in Zuid-Korea een ruimtespektakel op Hollywoodniveau kunnen maken is met deze film wel bewezen, dus kan de volgende film focussen op het vertellen van een goed doortimmerd verhaal.

Space Sweepers is te zien bij Netflix.