Regie: Remi Weekes | Scenario: Remi Weekes | Cast: Sope Dirisu (Bol Majur), Wunmi Mosaku (Rial Majur), Malaika Wakoli-Abigaba (Nyagak), Matt Smith (Mark Essworth), e.a. | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2020

De menselijke geest is veel sterker en beangstigender dan de werkelijkheid. Deze mening zijn velen toegedaan en dat is dan ook de reden dat horrorfilms over het bovennatuurlijke zo populair zijn. Het valt echter te bezien of de werkelijkheid eigenlijk niet veel enger is. Helemaal als deze realiteit wordt ingegeven door een trauma, waardoor je de zaken onmogelijk nog helder kunt zien.

Trauma's komen in horrorfilms veelvuldig voor. Een geliefde die om is gekomen bij een ernstig ongeval of een seriemoordenaar die je op Halloween achterna zit en je tekent voor de rest van je leven. De makers van de Netflix-productie His House weten op inventieve wijze de gruwelijke werkelijkheid van ons moderne leven te combineren met trauma's en vooral veel tragedie. Het is een trauma waar je je niet alleen in kunt verplaatsen als je het zelf hebt meegemaakt, maar waarvan de ernst en wreedheid ons allemaal angst inboezemt.

Het echtpaar Bol en Rial Majur zijn de burgeroorlog in het Oost-Afrikaanse Soedan ontvlucht en hebben samen met hun dochter Nyagak de barre tocht over de Middellandse Zee gemaakt. Helaas kan Nyagak het vluchtverhaal niet navertellen, want ze komt om in het kolkende zeewater. Bol en zijn vrouw belanden in een asielzoekerscentrum in Groot-Brittannië. Ze zijn verheugd als er eindelijk een lichtpuntje verschijnt wanneer ze horen dat ze het detentiecentrum mogen verlaten.

Het stel krijgt een huis aangeboden in een buitenwijk van een grote stad. Voorwaarde voor hun invrijheidstelling is dat ze zich netjes gedragen en dat ze bovendien genoegen nemen met het onderkomen dat hen wordt aangeboden. Als hun sociaal-werker hen het pand laat zien is het lastig om aan die laatste voorwaarde te voldoen. Het huis is smerig en het behang pelt van de muren waar bovendien de nodige gaten in zitten. Er is ook nog eens geen elektriciteit. Bol en zijn vrouw proberen er maar het beste van te maken en zo goed mogelijk in te burgeren.

Er gebeuren vreemde dingen in het nieuwe huis van het Soedanese koppel. Door de muren steken armen van zonderlinge buren en Bol begint steeds meer mysterieuze en zelfs beangstigende waarnemingen te doen. Met zijn eerste speelfilm weet regisseur Remi Weekes voortdurend met het sentiment van de kijker te spelen. Beeldt Bol het zich nou allemaal in of zijn de verschijningen die hij ziet er werkelijk? En wat is het verband met de traumatische gebeurtenis die zich op de Middellandse Zee afspeelde?

Het uitgangspunt van een koppel dat door hun vlucht uiterst kwetsbaar is, pakt sterk uit. Ze zouden tevreden moeten zijn met de kans die hen geboden is, maar dat wordt wel heel lastig als je van alle kanten belaagd wordt. Het is alleen jammer dat Weekes uiteindelijk vervalt in standaard horror en de psyche van zijn hoofdpersonen uit het oog verlies. Vooral zonde omdat hij kan bogen op twee sterk acterende hoofdrolspelers. Weekes gooit een trukendoos open die het basisverhaal flink afzwakt. De plotwending aan het eind doet geforceerd aan. Wat begon als een sterke horrorfilm met een origineel uitgangspunt vervalt in een voor het genre afgezaagde afloop.

His House is te zien bij Netflix.