Liam Neeson nadert de zeventig, maar blijft vrolijk actiethrillers maken. En geef hem eens ongelijk. Hoofdrollen voor zestigers liggen nu eenmaal niet voor het oprapen en dit genre lijkt hem fysiek nog verrassend goed af te gaan. Films met Neeson als actieheld resulteren zelden in hoogvliegers, maar de meeste scoren nog wel een voldoende en weten op een bescheiden budget altijd een aardige omzet te genereren. De Neeson-actiefilm lijkt aldus een modern equivalent van de vele westerns die John Wayne in de jaren vijftig en zestig maakte: niet bedoeld om de kunstvorm verder te brengen, maar gewoon een veilige investering die niets anders pretendeert dan anderhalf uur eenvoudig vermaak. Ook Honest Thief biedt weer precies wat je op basis van de poster ervan kunt verwachten.
Neeson speelt bankrover Tom, die door zijn secure werkwijze een mooi fortuin bij elkaar heeft geroofd en volledig uit het zicht van de autoriteiten is gebleven. Maar zoals de titel al duidelijk maakt is hij geen volledig gewetenloze misdadiger. Dus wanneer hij de liefde van zijn leven vindt en met haar wil settelen, besluit hij zijn criminele activiteiten te beëindigen en zijn geweten te zuiveren. Tom contacteert de FBI met het aanbod zijn volledige buit (een dikke negen miljoen dollar) terug te geven in ruil voor een milde celstraf. Maar dat blijkt de kat op het spek binden, want twee corrupte FBI-agenten slaan dat bedrag liever zelf achterover en schuiven vervolgens de moord op hun baas in Toms schoenen. Zo zie je maar weer: geen enkele goede daad blijft onbestraft.
Honest Thief speelt dan ook enigszins met het concept van moraliteit, zoals ook bij de foute FBI-agenten te zien is. Waar de een volledig gewetenloos te werk gaat, zorgen de vuile handen bij de ander voor wat meer gewetensnood. En laatstgenoemde houdt het gelukkig niet alleen bij het uiten van zijn bezwaren, maar handelt er ook naar. Ietwat jammer alleen dat een derde FBI-agent wiens handen wél schoon zijn al vrij snel aan Toms kant komt te staan, ook al houdt hij de voormalige bankrover aanvankelijk verantwoordelijk voor de moord op zijn partner. Daarmee laat de film een kans op spanning liggen. In The Fugitive werd de hopeloze situatie van het titelpersonage immers prachtig geconcretiseerd wanneer degene die hem opjaagt zijn bewering onschuldig te zijn beantwoordt met een simpel "I don't care." Die iconische scène zou in Honest Thief waarschijnlijk resulteren in: "Oké, dat klinkt aannemelijk. We gaan het uitzoeken."
Gelukkig is Toms vriendin Annie wel net iets meer dan de gebruikelijke plotmotivator. Uiteraard moet Tom regelmatig verkondigen hoe fantastisch ze wel niet is, maar wanneer hij zijn criminele activiteiten aan haar opbiecht, is zij oprecht goed ontstemd. Ook zijn pogingen hun confronterende gesprek van wat luchtigheid te voorzien, zijn duidelijk niet aan haar besteed. Vertolkster Kate Walsh weet daarmee knap een vrouw neer te zetten die gedurende haar leven al genoeg heeft meegemaakt om Toms ontboezemingen niet direct met de mantel der liefde te kunnen bedekken. Daarnaast is het mooi meegenomen dat ze prima chemie heeft met Liam Neeson. Alleen wel jammer dat dit personage op momenten toch weer gedegradeerd wordt tot dame in nood, wier geïntroduceerde intelligentie voor het gemak maar even wordt vergeten.
Maar over de gehele linie mag Honest Thief er best zijn. De film hanteert een aangenaam eenvoudige vertelstijl die past bij de zorgvuldige overvalmethoden waar Tom zich van bedient. Er zijn slechts zes à zeven personages, elk met helder gedefinieerde functies binnen het verhaal, zonder op enig punt met elkaar te overlappen. Ook de dialogen en actiescènes gaan nooit langer door dan nodig is. Qua actie is er weinig nieuws onder de zon, maar de montage houdt het gelukkig allemaal redelijk overzichtelijk. Alleen wel bizar dat een film over een voormalige explosievenexpert wiens vaardigheden geregeld worden opgehemeld, het niet aandurft een huis echt op te blazen maar zich daarvoor wendt tot goedkoop ogende CGI. Wanneer je zo duidelijk mikt op liefhebbers van ouderwetse actiefilms, is een dergelijk moment van modern valsspelen een moeilijk te negeren smet op je blazoen.
