![Have a Good Trip: Adventures in Psychedelics [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/zyapurxyk7h2_hero.jpg)
Zet een groep beroemdheden voor de camera, laat ze praten over hun meest bizarre drugservaringen en je hebt een documentaire. Vooruit, het helpt om de anekdotes te visualiseren. Of dat nou met animaties gebeurt, door acteurs uitgespeeld, of dat je de beroemdheden elkaars verhalen laat uitbeelden. Alle methodes werken. Prop er dan nog af en toe een gortdroge Nick Offerman tussen met een rare baard om wetenschappertje te spelen, en voilà! Have a Good Trip: Adventures in Psychedelics is af. En nog retevermakelijk ook.
"Als je drugs op de juiste manier gebruikt", begint geïnterviewde Carrie Fisher, "kun je dat niet in een netjes gestructureerd verhaal navertellen." Zij kan het weten. Op het hoogtepunt van haar wereldwijde faam als prinses Leia in Star Wars vond ze lsd. Het begin van een lange liefdesaffaire met hallucinogene middelen. De inrichting van haar huis is tot een soort museum van lsd-trips verworden, zegt ze zelf. Het is maar goed dat ze haar hebben kunnen interviewen voor haar overlijden in 2016, want haar positieve drugsverhalen blijken later nog belangrijk voor de film.
Documentairemaker Donick Cary schreef een hoop afleveringen van komische tv-series. Van The Simpsons tot Silicon Valley en van Just Shoot Me! tot New Girl. Daardoor is het niet verwonderlijk dat de meeste bizarre drugsverhalen in Have a Good Trip afkomstig zijn van komieken. Met pretoogjes vertellen zij hun wazigste, meest onsamenhangende en vooral hun meest hilarische trips na. De film houdt ergens het midden tussen The Aristocrats en [/i]Drunk History[/i], maar dan geestverruimender. Ook zijn er artiesten van de partij zoals Sting en A$AP Rocky, en ook wijlen tv-chef Anthony Bourdain.
Volgens het cliché is het niet lang interessant als mensen hun dromen navertellen, en als iets lijkt op dromen dan zijn het wel drugshallucinaties. Ongestructureerd en vaag. Daarom is het fijn dat de meeste vertellers niet alleen beschrijven wat ze hebben waargenomen, maar vooral ook hoe ze erop reageerden. En dan nog is niet elk relaas even boeiend. Wat dat betreft werkt de film als een anthologie of een reeks korte films: als je even wacht, komt er zo een nieuw verhaal dat er weer heel anders uitziet, en hopelijk ook weer leuker is.
En hoe lollig er ook met deze hersenspinsels wordt omgesprongen, de film is daadwerkelijk informatief. Verschillende gasten maken duidelijk dat psychedelische drugs niet voor iedereen zijn. Begin je er toch aan, dan krijg je een hoop goede tips mee. Zoals: bestuur geen auto als je lsd hebt gedaan. En doe paddo's alleen met goede vrienden. Door deze boodschappen luchtig te verpakken, valt het ook niet eens heel erg op wanneer de documentaire een iets serieuzere dimensie krijgt. Die overgang glijdt soepeltjes voorbij.
"Als ik lsd gebruikte, voelde ik me normaal", orakelt Fisher. Jaren later kreeg ze de diagnose dat ze al die tijd bipolair was. Toen de hele wereld haar als Leia kende, heeft dat haar waarschijnlijk overweldigd en vervreemd van de wereld. De lsd kon haar in contact brengen met een stukje van zichzelf, een ankerpunt. Psychiater Charles Grob vult deze anekdote aan door te vertellen over de onderzoeken die worden gedaan met psychedelische drugs om geestesziekten onder controle te brengen. Daar is nog veel werk mee te verrichten, maar de eerste resultaten zijn veelbelovend.
Have a Good Trip is geen pleidooi voor drugsgebruik en geen poging om de gevaren ervan te bagatelliseren, maar wel een vehikel voor open discussie. Soms werkt het nou eenmaal het beste om te beginnen met een lach, als je mensen aan het denken wilt zetten. Wie niet per se in de docu had gehoeven is de Indiase positiviteitsgoeroe Deepak Chopra. Want als er iets niet wordt verhelderd met zijn zweverige gewauwel, dan is het wel drugsgebruik. Maar zijn bijdragen duren altijd maar even, en dan komt er weer iemand anders voorbij die meer zinnigs heeft te melden.
Have a Good Trip: Adventures in Psychedelics is nu te zien bij Netflix.
