Regie: Joe Berlinger | Scenario: Michael Werwie | Cast: Lily Collins (Liz Kendall), Zac Efron (Ted Bundy), John Malkovich (rechter Edward D. Cowart), Jim Parsons (aanklager Larry Simpson), Haley Joel Osment (Jerry), Jeffrey Donovan (advocaat John O'Connell), James Hetfield (Bob Hayward) e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2019

Ted Bundy is de geschiedenis ingegaan als een van de charmantste seriemoordenaars ooit. Hij wist de dames gemakkelijk om zijn vinger te winden, voor hij ze ontvoerde, verkrachtte en om het leven bracht. Zijn rechtszaak werd live op tv uitgezonden en leverde hem veel vrouwelijke bewonderaars op. Toen bekend werd dat hij in deze film door Hollywoodknapperd Zac Efron zou worden gespeeld, leverde dat echter protest op. Want hoe durf je zo'n monster aantrekkelijk te maken? Maar als de film iets goed doet, is het wel de aantrekkelijkheid van dit kwaad laten zien.

Efron heeft hiermee eindelijk weer eens een rol te pakken waar echt hij zijn tanden in kan zetten. Hij trekt in alle scènes de aandacht naar zich toe, door de gewiekstheid van Bundy te onderstrepen met zijn eigen charmes. Hij maakt hiermee precies zo gebruik van zijn sterkste punten, zoals ook de echte seriemoordenaar dat deed om het mediacircus rond diens processen naar zijn hand te zetten. En dat maakt Efron de acteur bij uitstek om deze rol te spelen. Op sommige momenten, vooral in het begin van de film, lijkt hij zelfs heel erg op Bundy.

Regisseur Joe Berlinger heeft alleen geen idee wat hij precies wil vertellen in Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile. Hij heeft vooral ervaring als documentairemaker en maakte de succesvolle docuserie Conversations With A Killer: The Ted Bundy Tapes. Hij kan dus heel goed een verhaal aanbrengen in historische feiten, maar zijn fictiedebuut heeft echter een groot 'en toen, en toen'-gehalte. Het is meer een opsomming van gebeurtenissen dan een sluitend verhaal met een spanningsboog en een climax.

Berlinger lijkt heel erg op verschillende gedachten te hinken. In het begin lijkt Bundy's vriendin Liz, mooi gespeeld door Lily Collins, centraal te staan. De vraag lijkt: hoe is het om erachter te komen dat je bent gevallen voor een monster? Haar personage verdwijnt echter geheel naar de achtergrond in de tweede helft, wanneer de autoriteiten proberen Bundy berecht te krijgen. Hij zoekt uitwegen, zowel juridisch als letterlijke ontsnappingsmogelijkheden. Maar het meest opmerkelijke is dat moeilijk te bepalen is of hij nou schuldig is of niet. Van het moorden zien we namelijk nooit iets. Of is de kennis dat Bundy het heeft gedaan voor vanzelfsprekend aangenomen?

Een sprekend voorbeeld is de ochtend na de eerste nacht die Liz met Ted heeft doorgebracht, aan het begin van de film. Er is nog maar amper genoemd dat jonge vrouwen in de omgeving zijn verdwenen. Liz wordt wakker en ziet dat het kinderbed naast haar leeg is. En ook Ted is weg. De scène gaat voluit horrorterritorium in, met spanningsmuziek en snelle montage, om aan te zetten hoe bezorgd Liz hierdoor is, om Ted met een brede glimlach in de keuken aan te treffen waar hij voor haar kind zorgt en meteen een ontbijtje maakt. Haar bezorgdheid is weliswaar logisch, maar de manier waarop het wordt vormgegeven is veel te overdreven voor het moment. Tenzij het al als bekend beschouwd mag worden dat Bundy gemoord heeft, maar daar is verhaaltechnisch nog geen reden toe. Dus wat wil de regisseur nou?

Waar Berlinger wel talent voor toont in Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile is het regisseren van acteurs en voor het opbouwen van losstaande scènes. Je ziet de ambities die niet helemaal zijn waargemaakt. Berlinger mag vaker fictiefilms maken, om er meer oefening in te krijgen. En al is het verhaal allesbehalve consistent, het biedt wel de mogelijkheid om op een toegankelijke manier een hoop op te steken over een man die gruwelijke daden heeft verricht. Zaken die misschien niet pasten in zijn docureeks. Extremely Wicked is eigenlijk een beetje een mislukking, maar wel een interessante en bekijkenswaardige mislukking.