We weten allemaal dat het tamelijk eenvoudig is om achteloos en anoniem je ongefundeerde mening op het wereldwijde web te dumpen. Het is daarnaast in veel gevallen best lastig om de persoon achter de haatcommentaren te achterhalen. Toch zijn we minder anoniem dan we denken en de manieren om spuiers van verbale en tekstuele bagger op te sporen worden steeds ingenieuzer. De hoofdpersoon in de actiethriller Guns Akimbo van Jason Lei Howden voelt in ieder geval in fikse mate de gevolgen van zijn trolacties.
Miles is maar een eenvoudige computerspelprogrammeur in een niet al te verre toekomst. Hij leeft in een maatschappij waar de geheimzinnige organisatie Skizm verantwoordelijk is voor niet alleen het online entertainment, maar ook voor flink wat polariteit in de samenleving. Ze hebben namelijk een razend populair reality-vechtspel op de markt gegooid waarbij echte mensen in het zicht van miljoenen kijkers elkaar moeten afmaken. Miles vindt het allemaal maar niks en zet zo zijn vraagtekens bij de moraliteit van de gevechten tussen voornamelijk criminelen en gekken.
Hij besluit dan ook anoniem zijn ongenoegen op het forum van Skizm te uiten. Dat had hij beter niet kunnen doen, want binnen de kortste keren staan de mensen van Skizm op de stoep. Dat dit niet het lekkerste volk is blijkt als Miles ontwaakt uit zijn door drugs veroorzaakte coma. Hij blijkt tijdens zijn roesje een nogal drastische operatie te hebben ondergaan waarbij aan beide handen twee enorme pistolen zijn geschroefd. Waar dit aanvankelijk voor nogal wat hilariteit zorgt (want hoe ga je naar het toilet, kleed je je aan of hoe reageert je date op deze make-over?), is de realiteit bittere ernst. Miles is beland in het spel van Skizm met de gestoorde huurmoordenares Nix als tegenstander.
Wie nou de ware vijand is die Miles tegenover zich vindt, blijft wat onduidelijk. In feite zijn het er namelijk zeker twee. De programmeur moet niet alleen Nix van zich af zien te houden, maar hij moet ook zien door te dringen tot het ondergrondse hoofdkwartier van Skizm en diens eindbaas Riktor. Maar misschien is Miles zelf nog wel zijn grootste vijand. Hij is een nerdy jongeman die niet met de dames, zichzelf en de pistolen aan zijn ledematen kan omgaan. Dan is er ook nog eens de politie die tussen de strijdende partijen is komen te staan en kennelijk niet in staat is om in te grijpen. Het eerste half uur is meer een klucht waarin Miles zich in een pyjama door de straten spoedt op zoek naar hulp.
Visueel gezien heeft Lei Howden een waanzinnige achtbaanrit bij elkaar geregisseerd met snelle acties, achtervolgingen en nauwelijks te volgen montages. Dit alles is volgepompt met een agressieve soundtrack. Je moet maar net in de stemming zijn of het vermogen hebben om dit allemaal over je heen te willen laten komen. In de basis is Guns Akimbo een race tegen de klok of noem het een kat-en-muisspel, maar er worden zo veel factoren bijgesleept dat dit vehikel met Daniel Radcliffe nou juist gebaat zou zijn geweest bij een eenvoudige en eenduidige aanpak.
De keuze voor de voormalige Harry Potter-vertolker is op zijn zachtst gezegd een bijzondere. Radcliffe is als geen ander in staat om de sukkelige computerprogrammeur Miles te spelen, maar verliest geloofwaardigheid zodra hij steeds bekwamer wordt in het tegen wil en dank opgelegde vak van huurmoordenaar. Lei Howden houdt de stijl van een flitsend computerspel aan, maar het is een aanpak die nog op weinig originele invalshoeken kan rekenen. Het heeft geresulteerd in een interessant uitgangspunt (al hebben we wel vaker gezien dat een filmpersonage in een echt computerspel belandt), maar een chaotische uitvoering van het onprettige soort.
