Een originele roadmovie verzinnen, kom er nog maar eens om. Geen scenario dat afwijkt van het beproefde recept van twee tegenpolen die gedurende een reis van A naar B tegen heug en meug met elkaar opgescheept zitten. In het sympathieke The Peanut Butter Falcon wordt een voortvluchtige stroper opgezadeld met een ontsnapte downie. Niks nieuws onder de zon, maar de heerlijke 'Southern' sfeer en de chemie tussen de twee hoofdrolspelers maken het een fijne feelgoodfilm.
Zak is een wees met het downsyndroom die bij gebrek aan beter is ondergebracht in een bejaardentehuis. Hij wil niets liever dan weglopen en de worstelschool van zijn grote idool Salt Water Redneck bezoeken. Verzorgster Eleanor doet haar best dit plan uit Zaks hoofd te praten, maar tevergeefs - na een aantal mislukte pogingen ontsnapt hij. Eleanor zit met de handen in het haar en krijgt van haar hufterige baas de schier onmogelijke opdracht om Zak binnen zoveel uur weer terug te vinden.
Een paar kilometer verderop heeft de louche visser Tyler hele andere zaken aan zijn hoofd. In een opwelling heeft hij de opslagplaats van een zootje concurrerende hillbillies in de fik gestoken. Na een spannende achtervolging te water weet Tyler te ontsnappen, maar treft dan een verstekeling aan: Zak. De nurkse Tyler zit natuurlijk helemaal niet te wachten op zo'n blok aan zijn been, maar Zak weet zijn hart al gauw te winnen. Met de op wraak zinnende hillbillies in de nek moet hij bovendien zorgen dat hij even onder de radar blijft, dus besluit hij Zak te vergezellen naar de worstelschool van Salt Water Redneck in Florida.
The Peanut Butter Falcon is een sfeervol, modern schelmenverhaal dat zich afspeelt in het moerassige Diepe Zuiden van de Verenigde Staten. Vergelijkingen met Mark Twains verhalen zijn niet uit de lucht; de film lijkt wat dat betreft op het prachtige Mud van een jaar of wat geleden. Shia LaBeoef doet het uitstekend als de mompelende landloper met het hart van goud, maar de uitblinker is Zack Gottslagen, die een rol speelt die ongetwijfeld dichtbij hemzelf staat. De chemie tussen de twee is enorm, wat fijn is bij een formulematige film als deze. De lol die deze twee tijdens de opnames gehad moeten hebben, spat van het scherm. Met een mindere cast had dit zomaar een niemendalletje kunnen zijn.
