Het is alweer even geleden dat een nieuwe Terminator-film echt een evenement was waar we allemaal naar uitkeken. Vooral het meest recente deel, Genisys, was voor velen een extra diepe teleurstelling in de toch al neerwaartse spiraal. Eigenlijk zijn alleen de eerste twee delen echt goed. Deel zes heet Dark Fate en brengt daar niet heel veel verandering in. Maar, het mag gezegd worden, dit is wel een veel plezieriger deel dan de drie hiervoor.
Twee nudisten materialiseren in Mexico. Ze zijn allebei op zoek naar Dani, een jonge vrouw met een baantje in een autofabriek. De eerste, Grace, is een mens met wat technologische aanpassingen om sneller en sterker te worden. Zij moet Dani beschermen tegen die tweede, een Rev-9 cyborg die bestaat uit een onverwoestbaar skelet met een vloeibaar metalen buitenkant. Zeg maar twee Terminators voor de prijs van een. Na een knallende achtervolging op de snelweg verschijnt ook Sarah Connor ten tonele om te laten zien hoe je zulke robots voor hun harses schiet.
Het begint zo langzamerhand een nieuwe tactiek te worden om de delen die je liever vergeet maar gewoon uit te wissen. X-Men: Days of Future Past was een van de eerste. Halloween deed het vorig jaar ook: een direct vervolg op deel één. Jamie Lee Curtis kwam terug als beschadigde powervrouw, de regisseur van het origineel als producent. Op papier is dezelfde strategie ideaal voor Terminator: Dark Fate, waarbij Linda Hamilton en James Cameron voor het eerst sinds jaren weer hun naam aan de reeks verbinden.
Het gaf verwachtingen voor een franchise die dood leek. Maar het is natuurlijk des Terminators om genadeloos weer op te staan. En ook de keuze voor de regisseur inspireerde hoop: Tim Miller toonde met Deadpool dat hij lelijke incarnaties van populaire figuren weg kan toveren. De perfecte man voor de productie en het ideale project voor de filmmaker. Wat hij in elk geval voor elkaar heeft gekregen: Dark Fate is inderdaad het beste deel van de reeks sinds het onnavolgbare Terminator 2: Judgment Day. Maar wat bijna alle critici onderstrepen: die uitspraak zegt niet zoveel.
Een belangrijke taak die Cameron en Miller hadden, was terugkeren naar de geest van de eerste twee delen, en daar zwelgen ze in. Het plot van Dark Fate pakt de sterkste aspecten van die beide films, mixt ze en introduceert een aantal verse ideeën. Meer dan ooit is dit een Terminator-film van de stoere vrouwen. Grace is, met haar krachten en beperkingen, een vrij originele variatie op Kyle Reese uit het origineel. Maar vooral wat er met Arnold Schwarzeneggers personage is gedaan - we verklappen verder niks - is een prettige verrassing.
Maar toch. Waar T2 het origineel volledig op zijn kop gooide, speelt Dark Fate het relatief veilig. De toekomst is in deel twee succesvol veranderd. Geen Skynet meer. Alsnog kunnen mensen het blijkbaar niet laten om een kunstmatige intelligentie te creëren, die hen de oorlog verklaart; ditmaal ene Legion. Andere naam, zelfde beestje. En het hergebruik van ideeën blijkt vooral uit de monsterrobot, die nu bijna letterlijk een combinatie is van de T-800 en de T-1000.
Hamilton speelt lekker, maar haar oude Sarah Connor is eigenlijk niet heel anders dan de versie uit T2, die al op het randje van de waanzin balanceerde. Ze is door de jaren alleen iets taaier geworden. Ook de Rev-9 is misschien niet de meest vernieuwende cyborg, maar Luna acteert in elk geval met de nodige intensiteit om een gevaar te vormen voor de hoofdpersonen. Het zijn vooral Davis en Reyes die Dark Fate een hart en ziel geven en dit deel bezienswaardig maken.
Het laatste minpuntje is dat deze film waarschijnlijk snel oud wordt. De computereffecten zijn net iets duidelijker te zien dan handig is. We krijgen daarvoor terug dat de actie wat is opgeschaald vergeleken met de eerste twee delen. Twee woorden: legervliegtuig en stuwdam. Het is dus goed om de verwachtingen te temperen, dan is hier de meeste lol uit te halen. De spanningsopbouw is verder prima, de humor soms best lekker. En als je eenmaal weet hoe alles zit, zou Dark Fate bij een tweede kijkbeurt zelfs zomaar eens beter kunnen zijn.
