Mike Banning, de beveiliger die in twee eerdere films het leven van de Amerikaanse president redde, is terug. Hij is de belangrijkste kandidaat om het nieuwe hoofd van de geheime dienst te worden. Tot er een aanslag komt op president Trumbull, waarbij bijna alle beveiligers omkomen. Banning overleeft en ziet meteen de verdenking op zich gevestigd. Hij ontsnapt aan de FBI en de ware daders, en wil zijn naam zuiveren. Terwijl de comateuze Trumbull nog steeds in gevaar is, moet onze held hulp van buiten zoeken. Bij zijn vader.
Wie kan achter zo'n groots opgezette aanslag zitten? Angel Has Fallen werkt wat dat betreft als een spelletje 'spot de karakteracteur en je weet wie de slechterik is'. Niet dat dit vervelend is: als de makers hier al een groot mysterie van willen maken, doen ze er weinig moeite voor om er drama aan toe te voegen. Dit is geen film die je voor de twists gaat kijken, maar voor de actie! En die is op zijn best oké te noemen.
Wat Angel Has Fallen in elk geval meeheeft zijn het tempo en de spanning. Zelfs als de opbouw naar bepaalde actiescènes niet helemaal logisch is, wordt de dreiging voor de personages tenminste voelbaar genoeg om erin mee te kunnen gaan. Veel van de ontploffingen zijn echter zeer duidelijk uit de computer komen rollen. Bloedspetters zie je daarentegen nauwelijks. Het idee van echt levensgevaar wordt met beide beslissingen een beetje ondermijnd.
Het is vooral teleurstellend als je bedenkt dat deze film is geregisseerd door Ric Roman Waugh, die hiervoor het uitstekende gevangenisdrama Shot Caller afleverde. Beide verhalen zitten vol gevaar, verraad en lichamelijke actie. Maar juist de film met het veel kleinere budget werkt. Dat was een intiemere film, en daarmee ook een veel beklemmender. Alleen Gerard Butler en Morgan Freeman keerden terug voor dit tweede vervolg op Olympus Has Fallen. Over sommige nieuwe personages, zoals het hoofd van de geheime dienst Gentry, en andere collega's wordt in de dialoog gewichtig gedaan. Je voelt echter dat het er gekunsteld in is gefrommeld.
Het wordt een beetje potsierlijk wanneer in dit fictieve universum zaken worden geciteerd uit de echte wereld. Vicepresident Kirby praat over Russische beïnvloeding van de presidentsverkiezingen. Wil hij daarmee zeggen dat Allan Trumbull, een bijna heilige figuur, illegaal president is geworden? Is er tussen Aaron Eckharts president Asher - uit de eerste twee delen - en Trumbull iemand anders president geweest? Of is het een luie, slecht uitgedachte verwijzing naar de Trump-controverse die in context niet goed werkt?
Het is nooit tof iemand af te rekenen op zijn uiterlijk, maar het is in dit geval iets waar de film onder lijdt. Gerard Butler heeft er nog nooit zo slecht uitgezien. De eerste keer dat hij in beeld verschijnt, tijdens een oefenoperatie, is hij zelfs nauwelijks te herkennen. Met zijn veiligheidsbrilletje op zijn pufferige wangetjes ziet hij er meer uit als een kantoorpikkie dan als een actieheld. Butler ziet er meer uit als iemand met een slecht zittend Gerard Butler-masker dan als zichzelf.
Hij mist daardoor de nodige charisma om deze film te dragen. Er zit weinig leven in zijn uitdrukking, met name dankzij zijn bewegingsloze gezicht. Zelfs de bijna tachtigjarige, dik bebaarde Nick Nolte ziet er veel beter uit. Goed voor hem natuurlijk, maar hij is niet de hoofdrolspeler. Regisseur Waugh ziet het overigens duidelijk niet zo. Hij heeft met Butler alweer een nieuwe film gemaakt: Greenland.
In een deel drie moet je flink uitpakken als je wilt verrassen, en verhaaltechnisch geeft Angel Has Fallen ook wel een nieuwe draai aan deze franchise. De uitwerking is echter vrij ongeïnspireerd en vastgeroest. Voor fans van de eerste twee delen is dit misschien een prima afsluiter. Maar niemand zou er wakker van hebben gelegen als dit slotstuk alleen op streamingdiensten was verschenen. Het is moeilijk denkbaar dat dit deel met een budget van tachtig miljoen dollar de duurste van de reeks is.
