Geen stem van Brad Dourif, geen verhaal over de geest van een seriemoordenaar die in de pop kruipt, geen medewerking van originele Chucky-bedenker Don Mancini. Hoe kan een remake van Child's Play dan überhaupt te pruimen zijn? Tegen de verwachtingen in valt er toch een hoop lol mee te beleven. Dat komt door een zeer capabele horrorregie, in de handen van iemand die heel goed in de gaten heeft wat het publiek van een film als deze verwacht. Een leuke stapel lijken van mensen die op een onzinnige en gruwelijke wijze zijn omgebracht.
Na een akkefietje met zijn slavendrijver, besluit een Koreaanse programmeur de elektronische pop die hij aan het programmeren is te saboteren. Dit exemplaar Buddi kent geen remmingen: hij kan schelden en geweld gebruiken. Wanneer een verkoopster in een speelgoedwinkel de slecht werkende pop weer moet innemen, besluit ze 'm mee naar huis te nemen. Haar zoon Andy heeft behalve een gehoorprobleem ook moeite om vrienden te maken, dus hij kan wel een Buddi gebruiken. Het duurt niet heel lang voor de pop gedragsproblemen ontwikkelt.
Er zijn goede en slechte remakes gemaakt van horrorklassiekers. Het stond niet bepaald in de kaarten dat een nieuwe Child's Play ook maar iets anders dan tenenkrommend zou zijn. Zelfs de casting van Mark Hamill als vervanger van Brad Dourif - bij voorbaat een goede keuze - is niet per se een verzekering dat het wel goed zal komen. En vooral de nieuwe verklaring voor Chucky's slachtpartij, slecht functionerende technologie, inspireerde geen enkel vertrouwen in dit project. Maar het verdient gezegd te worden: het werkt.
De pop begint als een blanco canvas en het leerproces dat hij doorgaat om tot zijn psychopathische zelf te komen is vrij overtuigend. Chucky ziet en hoort dingen en pakt ze verkeerd op. In combinatie met zijn sowieso overdreven aanhankelijke programmering en zijn gebrek aan remmingen is het bijna onvermijdelijk dat het eindigt met seriemoord. Wat deze film vrij sterk uitwerkt, is dat Andy daadwerkelijk een beetje medeplichtig is. Aan het begin van de film wordt een poes geïntroduceerd, dus je weet wel wie het eerste slachtoffer is. En de schuldbewuste Andy, die eerder nog had gezegd: "Ik ben die kat helemaal zat!", ruimt het kadaver op. Deze escalatie is ronduit sterk uitgedacht.
Misschien was het simpelweg een goede keuze om een prille regisseur in te huren die nog wat te bewijzen heeft. Iemand die het niet beschouwt als makkelijk verdienen, maar er daadwerkelijk moeite in wil steken. Lars Klevberg lijkt zijn aandacht niet te hebben gericht op hetzelfde trucje uitvoeren als het origineel, maar op datgene wat de eerste Chucky-franchise populair heeft gemaakt: de enorme bak plezier die in de films zit. Child's Play weet dat het niet alleen een slasher is, maar ook een komedie. En zwelgt in die rol.
Zonder hier al te veel te verklappen; er wordt een soort kluchtsituatie gecreëerd rond een trofee van een van de slachtoffers. Het object belandt verpakt in cadeaupapier in de huiskamer van de moeder van de politieagent, Mike, die aan de moordzaak werkt. Op een gegeven moment heeft Mike zijn hand er bovenop, tikt er zelfs met zijn vingers tegen. De spanning op het gezicht van Andy maakt de situatie nog komischer. Vervang wat er in het pakje zit met een schilderij van de 'Gevallen Madonna met de Grote Bos Hout voor de Deur' en de agent voor een nazigeneraal, en je hebt Allo Allo.
Wel wordt er soms een beetje een loopje genomen met de interne logica van de film, want Chucky moet toch op allerlei ludieke wijzes slachtoffers maken. Zo weet hij eerst niet dat je met een keukenmes iemand pijn kunt doen, maar heeft hij later vanuit het niets geleerd dat extreme hitte geen prettig gevoel is. En zo zijn er nog wel een paar dingetjes. Soit. Het is Child's Play snel vergeven. Er is namelijk veel meer dat wel sterk is opgebouwd.
Aan een vergelijking met het origineel valt niet te ontkomen. En puristen mogen deze film zeker uitkotsen. Het is ook niet helemaal netjes gegaan, hoe geestelijk vader Don Mancini buiten deze reboot is gehouden. Maar zonder die bagage is de nieuwe Child's Play echter anderhalf uur uitstekend te pruimen en pakken alle veranderingen aan de formule erg goed uit. Mocht je echter niet zonder de originele Chucky kunnen, dan staat van hem gelukkig nog een tv-serie op stapel.
