Hoe is het om constant tussen twee werelden te moeten leven? Met haar eerste lange speelfilm probeert Ena Sendijarevic antwoord te geven op deze vraag. Hoofdpersonage Alma, op de ingewikkelde leeftijd tussen vrouw en meisje in, weet niet of ze Bosnisch of Nederlands is. Met fascinerend camerawerk weet Sendijarevic vorm te geven aan een roadmovie door Bosnië waarin een constante clash is tussen deze verschillende werelden.
Alma's vader ligt in het ziekenhuis in Bosnië en ze is van plan hem op te zoeken. Ze laat haar moeder achter in Nederland en verblijft bij haar neef Emir die haar moet helpen haar zieke vader te bezoeken. In het midden blijft wat voor werk Emir doet, maar vermoedelijk is dit iets in de criminaliteit. Als Alma een goede vriend van Emir, Denis, ontmoet ontstaat een romance tussen de twee. Ondertussen hangt Alma maar wat rond in de stad en lijkt Emir niet van plan om Alma te helpen haar vader te vinden. Alma besluit dan maar zelf op pad te gaan. Wat volgt is een reis door Bosnië waarin een constante wrijving is tussen de culturen. Emir is verknocht aan Bosnië en weigert het land te verlaten, terwijl Denis juist op zoek is naar een meisje uit een westers land om hem mee te nemen. Deze liefde voor het Oosten en Westen is precies waarin Alma ook gevangen zit.
Met prachtige shots brengt Sendijarevic deze interne strubbelingen van Alma in beeld. Er zijn vele ongewone camerahoeken te vinden in Take Me Somewhere Nice. Dit werkt enigszins vervreemdend, maar brengt tegelijkertijd een bijzondere stijl en esthetiek met zich mee. Zo zijn er onderstebovenshots en een scène die via de spiegel aan het plafond van een lift is opgenomen. Sendijarevic liet haar kwaliteiten al eerder zien in een aantal korte films waar ze hoge ogen mee gooide. Het is knap dat ze dit in haar speelfilmdebuut weet door te zetten.
Het nadeel van een uitgesproken stilistische film is vaak dat het plot wat ondergesneeuwd dreigt te raken. Ook in Take Me Somewhere Nice is dat in een aantal scènes het geval. Zo is af en toe zeer onduidelijk waarom Alma bepaalde keuzes maakt. Sara Luna Zoric weet de impulsiviteit van Alma gelukkig zo goed neer te zetten dat het ontbreken van een doorlopend verhaal niet enorm stoort. Met haar debuut raakt Sendijarevic grote thema's op een zeer eigenzinnige manier. Take Me Somewhere Nice is een gedurfde debuutfilm.
