Als gevoelens de koopwaar zijn, is het bijna niet te doen om die van jezelf uit te zetten tijdens het werk. Zeker voor wie zelf kickt op de emoties die hij verkoopt. De knappe tweeëntwintigjarige Léo verkoopt seksuele gevoelens, als prostitué, aan andere mannen. Geestelijk geniet hij ervan, maar lichamelijk richt hij zichzelf te gronde.
'Mijn leven veranderen? Waarom zou ik dat willen?' Dat is de houding waarmee Léo reageert op de mensen die hem op een beter pad willen krijgen. Het is niet per ongeluk dat hij in de prostitutie is beland, hij geniet echt van de seks die hij heeft met andere mannen. Maar hij slaapt op straat, gebruikt crack en heeft een hoestje dat langzamerhand steeds heviger wordt. De titel Sauvage, oftewel 'wild', is sterk gekozen. Léo maakt geen enkele doordachte beslissing. Hij is als een ontembaar dier: volledig impulsief, en zeker niet alleen ten kwade.
Dit is het lange speelfilmdebuut van Camille Vidal-Naquet, en je kunt niet anders dan bewondering hebben voor zijn onderwerpkeuze. Léo is de soort hoofdpersoon die je als mens in het echte leven zou mijden. De bijfiguren van de film zeggen het: hij stinkt, hij ziet eruit alsof hij in geen dagen heeft geslapen. Hij zweet ook ontzettend veel. Zijn levenshouding is vrij onmogelijk te begrijpen als je het niet doormaakt. Maar door te kijken leer je het snappen. Vidal-Naquet geeft hiermee een stem aan een groep mensen die echt is, maar die zijn bestaansreden zelf onmogelijk kan articuleren.
Je wordt meegevoerd, doordat je aanvoelt hoe Léo verlangt naar zijn veel slimmere collega Ahd. Sympathie voel je, omdat hij in zijn ongedwongen impulsiviteit ook makkelijker empathie heeft voor een sekswerker die de markt verpest met lage prijzen en daarom in elkaar wordt geslagen. Ja, Léo maakt ondoordachte keuzes. Maar hij is naïef, hij kan niet anders en hij wil niet anders. En de kansen op een beter leven houden geen stand, omdat Léo er uiteindelijk zelf van wegloopt.
Het is naar om vast te stellen dat de eerlijkheid van de film ook een beetje zijn eigen valkuil is. Sauvage is buitengewoon open. Expliciete seksscènes worden zeker niet geschuwd - alleen de penetratie zelf wordt niet in beeld gebracht - en dat maakt het moeilijk om iedereen te overtuigen om deze film te gaan zien. Maar dat zou niet zo moeten zijn. De karakterisering van de hoofdpersoon tilt deze film naar een niveau dat meer is dan 'gay cinema' alleen; het verhaal sluit aan op de ervaring van alle mensen, niet alleen van homoseksuelen.
Het einde van de film is niet het meest sprankelend, maar nog vrij bevredigend. Misschien had regisseur Vidal-Naquet met meer ervaring een grotere climax kunnen geven. Toch moet gezegd worden: de rauwheid van de film betaalt zich vooral positief uit. Vidal-Naquet is iemand om in de smiezen te houden. Hoe hij dit wereldje in beeld brengt, zorgt ervoor dat je de scènes bijna kunt ruiken. Dat is kunde én talent.
