Vijf jaar geleden verscheen in Frankrijk de succesvolle komische avonturenroman L'Extraordinaire Voyage du Fakir qui Était Resté Coincé dans une Armoire Ikéa. De omvangrijke titel was maar gelijk een samenvatting van het verhaal. Een filmbewerking van zo'n tot de verbeelding sprekende titel was dan ook onvermijdelijk. Toch is er behoorlijk gesleuteld aan het oorspronkelijke debuut van schrijver Romaine Puértolas, waardoor de volledige titel niet meer de lading dekt.
Zo was het natuurlijk niet de bedoeling dat de naam van Zwedens bekendste woonwarenhuis herkenbaar in beeld kwam, dus droomt de fakir waar het allemaal om draait maar van een anoniem warenhuis in blauw-gele kleuren met een Scandinavisch klinkend assortiment. Maar dat is niet het belangrijkste verschil. In de verfilming door Kenn Scott belandt de Indiaanse Ajatashatru Lavash Patel in de doe-het-zelfmeubelwinkel omdat dit altijd zijn droom was, niet om een nieuw spijkerbed te bemachtigen. Hij wordt er evenmin in opgesloten.
The Extraordinary Journey of the Fakir, zoals de Engelse titel voor het gemak maar is afgekort, is gegoten in een raamvertelling. Ajatashatru moet drie criminele jochies een wijze les lezen, dus vertelt hen zijn levensverhaal. Moraliteit loert dus om de hoek; altijd riskant. Ajatashatru vertelt over zijn leven in armoede in Mumbai en zijn goede band met zijn moeder. Over zijn vermogen om met wat nog het meest neigt naar oplichting een centje bij te verdienen met goocheltrucs. Over het geld dat hij stal van een beruchte crimineel zodat hij naar Parijs kon afreizen en de liefde van zijn leven tegen het lijf liep. En over de vluchtelingenproblematiek en de vele omzwervingen die hem naar zijn doel en de ware zin van het leven brachten.
Deze romanverfilming doet door de spitsvondige observaties, door naïviteit ingegeven episodes, muzikale omlijsting en stoute doch sympathieke hoofdpersoon nog het meest denken aan Amélie van Jean-Pierre Jeunet. Zodra die associatie zich opdringt is het nog maar lastig om deze van je af te schudden. Scott heeft zich de nodige vrijheden aangemeten en schurkt daarom nog meer aan tegen de publiekslieveling die van Audrey Tautou een grote ster maakte. Het brengt de fakir bij een beroemde actrice smachtend naar de liefde van haar leven, in een truck met vluchtelingen en zelfs in een luchtballon naar Libië.
Scott gokt met zijn vijfde speelfilm als regisseur op een hoog sympathiegehalte en slaagt hier zonder enige twijfel in. Naast de aansprekende, kleurrijke verwikkelingen zit The Extraordinary Jourey... vol fijne vertolkingen. De film leunt zwaar op het spel van de innemende Bollywoodacteur Dhanush en heeft daarnaast bekende gezichten zoals Bérenice Bejo en Barkhad Abdi (van Captain Philips) aan zich weten te binden. Zelfs Nederlander Kay Greidanus is te zien in een bijrol.
Geheel volgens het vaste stramien is de queeste die de fakir uit de titel onderneemt er één van vallen en opstaan, met tegenslagen, misverstanden en communicatieproblemen. Het gesuikerde feelgoodgehalte gaat zelden tegenstaan en dat is ondanks de overdreven positiviteit eigenlijk ook wel eens lekker voor een keer. Alles valt en staat met de mate waarop al deze zoetigheden worden opgediend en Scott weet nog net maat te houden. Ondanks de pedante titel (Puértolas' tweede boek heet vertaald in het Engels The Little Girl Who Swallowed a Cloud as Big as the Eiffel Tower) is het eindresultaat uiterst charmant.
