Chela en Chiquita hebben betere tijden gekend. De twee dames zijn al ruim dertig jaar samen, komen uit welgestelde families en teren op een riante erfenis. Maar hun wereld verandert in rap tempo. Altijd hebben ze hun vriendinnen bijgestaan als die in financieel weer verkeerden, maar nu komt de storm van bankroet op het stel zelf af. Hun huis wordt langzaam leeggeroofd door begerige kopers zodat de dames hun schulden kunnen afbetalen. Van het dure kristal tot de piano: niets is meer veilig.
De dames hangen het liever niet aan de grote klok dat ze op rand van de financiële afgrond balanceren. Daarvoor is de schaamte te groot. Dat geldt ook voor de vele kopers die hun enorme huis alsmaar leger achterlaten. Chela en Chiquita laten liever niet hun gezicht zien als de gegadigden zich vergapen aan de duren spullen. De huishoudster kunnen ze onmogelijk de deur wijzen. Dan wordt de tegenslag nog heviger. Chiquita belandt achter de tralies wegens fraude. Na een verzoek van een buurvrouw besluit Chela taxichauffeur te worden. Zonder rijbewijs op zak.
Het uit Paraguay afkomstige Las Herederas (De Erfgenames) is een voortdurende afwisseling van tegenstellingen. In de bak weet Chiquita zich al snel een positie te verwerven. Chela moet op haar beurt als een tweederangsburger keurig wachten als de rijke dames die ze vervoert klaar zijn met kaarten. Maar de vrouw is te trots om zich te laten kennen. Dienstbaar wacht ze op haar beurt. Angy, de dochter van één van de oudere dames die ze wekelijks moet vervoeren maakt wel een bijzonder heftige indruk op Chela.
Tegenstrijdige en verwarrende gedachten jagen door het hoofd van Chela en gelukkig ook door dat van haar toeschouwers. Las Herederas is geen aanklacht tegen het snobisme of de tegenstelling arm en rijk. Het gaat over een weerbare vrouw die het beste van de situatie probeert te maken en zich gedwongen door de omstandigheden niet te goed voelt om de handen uit de mouwen te steken. Maar Chela is ook veeleisend, bijvoorbeeld als ze haar huishoudster zorgvuldig instrueert hoe ze dingen graag wil hebben.
Regisseur Marcelo Martinessi toont ons vrijwel alleen maar vrouwen. De sporadische man die in beeld komt speelt een marginale rol en heeft zelfs vrijwel geen tekst. Hij stelt ons de vraag hoe hecht de vriendinnengroep van Chela en Ciquita is en in welke mate deze gedomineerd wordt door geld en aanzien. En hij toont ons het verlangen naar jeugdigheid en de vraag hoe het leven van Chela was gelopen als ze andere keuzes had gemaakt.
Naarmate het huis steeds meer ontdaan wordt van de inboedel, worden de thematiek en impact ervan steeds rijker. Dit is een prachtig geacteerd drama gecentreerd om de betoverend imponerende debutante Ana Brun. Met de rol won ze gelijk een Zilveren Beer in Berlijn. Voor Martinessi is dit eveneens zijn eerste speelfilm en ook hij ging met een aantal onderscheidingen naar huis.
