Je kunt gerust stellen dat de Randstad in de Nederlandse speelfilm oververtegenwoordigd is. Filmmakers lijken soms te denken dat de hele wereld om Amsterdam of Rotterdam draait. En als 'de provincie' dan eens het decor vormt voor een polderdrama dan is het geschetste beeld vaak stereotiep en cliché: in Zeeland zijn ze zuinig en elders zijn ze domweg achterlijk.
Het meest verfrissende aan de polderromkom Zwaar Verliefd is dat het verhaal zich nu eens niet afspeelt in 010, 020 of 030, maar in 073, oftewel 's-Hertogenbosch. Helaas is de vreugde van korte duur, want er klopt een boel niet van de wijze waarop de hoofdstad van Noord-Brabant wordt neergezet. Om te beginnen is er geen Brabantse tongval te bespeuren. Iedereen praat nog steeds alsof ze uit het westen komen.
Het romantische gezever rondom een smoorverliefde dierenarts is deels gesubsidieerd door de stad Den Bosch zelf. Het gevolg hiervan is dat het een sport wordt om de grote hoeveelheden Bossche bollen (die de Brabanders trouwens 'sjekladebollen' noemen), worstenbroodjes en verwijzingen naar 's stads beroemdste chocoladefabriek te spotten. Het onrealistische beeld van de setting is echter het minste probleem waar filmmaker Jamel Aatache mee moet zien te worstelen.
Deze boekverfilming werkt op formulematige wijze een verhaal af over dierenarts Isa die maar niet aan de man lijkt te kunnen komen, alle goede tips van haar vriendinnen ten spijt. Ze heeft zich ook nog eens in haar hoofd geprent dat ze te dik is. Ernstig, want hoofdrolspeelster en ex-soapie Barbara Sloesen ziet er prachtig uit, maar haar personage wil zich kennelijk conformeren aan een vergezocht schoonheidsideaal. Tijdens een nachtdienst komt Isa in aanraking met meubelmaker Ruben en zijn zieke hond.
Wat volgt is een clichématig om elkaar draaien van een stel tortelduiven compleet met de gangbare misverstanden en goedbedoelende vrienden. Waar Zwaar Verliefd! vooral mee te kampen heeft is een compleet gebrek aan originaliteit, wat ook tot uitdrukking komt in de bijfiguren. Isa's collega Stijn is de excuushomo, haar vriendinnen zijn een soort coaches die haar het liefdespad op duwen en dan is er nog de gespierde fitnessinstructeur (bekend van een supermarktreclame) die weinig meer mag doen dan zijn sixpack laten zien en zijn biceps laten bollen.
Meer zat er kennelijk niet in. Vaak geven juist de bijfiguren de gemiddelde romkom wat meer cachet, maar hier zijn ze zo stupide vormgegeven dat het al vlot gaat irriteren. Sloesen en tegenspeler Jim Bakkum hebben onderling nog wel een aardige chemie maar spelen tegelijkertijd tweedimensionale personages die zich nog het best laten omschrijven als respectievelijk onzeker muurbloempje en stoere goedzak.
Dat de twee elkaar weten te vinden mag geen verrassing heten. Afgeblust met een Hollywoodeinde. Zwaar Verliefd! is geen enorme ramp, maar je bent hem na afloop subiet weer vergeten.
