Na zijn vorige zeer goed ontvangen film Poetry is Chang-dong Lee acht jaar later terug met Burning. Deze film, gebaseerd op het korte verhaal Schuurtjes in Brand Steken van Haruki Murakami, levert een duistere en poëtische kijk op het moderne leven in Zuid-Korea. Daarnaast weet Chang-dong Lee een zeldzaam gevoel van contemplatie en mysterie op te roepen. Lee geeft een eigen draai aan het verhaal en brengt een poëtische lading aan. Elk shot en elke dialoog draagt deze mysterieuze sfeer uit. Niet is wat het lijkt in deze film en de cinematografie brengt dat prachtig in beeld.
Lee Jong-su is een bezorger in Seoul. Tijdens zijn werk komt hij Shin Hae-mi tegen, die uit hetzelfde dorp komt. Hae-mi werkt als danseres voor winkels in Seoul om mensen naar binnen te krijgen. Ze is daarnaast een fascinerend personage met een voorliefde voor pantomime. Zo ontleedt ze een onzichtbare mandarijn om die vervolgens op te eten. Hae-mi en Jong-su kunnen het al snel goed met elkaar vinden en worden vrienden; er slaat zelfs een romantische vonk tussen de twee over. Hae-mi gaat echter op vakantie naar Afrika, terwijl Jong-su achterblijft om op de kat van Hae-mi te passen. Wanneer Hae-mi terugkomt van haar reis, komt ze terug met haar nieuwe liefde Ben. De verbouwereerde Jong-su lijkt Ben vanaf het begin niet te mogen. Ben is in de woorden van Jong-su een 'Great Gatsby', want hij is 'een rijke jongen van wie we eigenlijk helemaal niet weten wat hij doet.' Er hangt inderdaad een mysterieuze sfeer om Ben heen. Wanneer Ben een vreemde bekentenis doet, raakt Jong-su steeds meer geobsedeerd door hem.
De kracht van Burning zit met name in de ongeloofwaardigheid van de drie hoofdpersonages. Vooral het eenzame buitenbeentje Jong-su blijkt geen betrouwbare protagonist. Maar ook Ben en Hae-mi doen dingen die tegenstrijdig zijn met wat zij zeggen. Chang-dong Lee weet op bijzondere wijze de mystiek van de verhalen van Murakami te vangen en te verplaatsen naar Zuid-Korea. De ambivalente personages spelen een grote rol in dit mysterie. Burning laat verder de enorme verschillen tussen arm en rijk zien in Zuid-Korea. Ben woont in een enorm penthouse in Seoul, Jong-su op het arme platteland in de buurt van de Noord-Koreaanse grens. Ben lijkt te doen wat hij wil, terwijl Jong-su enorm veel moeite heeft om rond te komen en totaal niet tussen de mensen uit de kring van Ben lijkt te passen.
Eenzaamheid is een terugkerend thema in het werk van de Koreaanse regisseur en ook hier is de isolatie in het moderne Korea weer terug te vinden in het hart van de film. Jong-su is eigenlijk het grootste gedeelte van de tijd alleen en weet niet goed hoe hij met andere mensen om moet gaan. Of hij nou in de stad verblijft of op de boerderij van zijn vader op het platteland, de eenzaamheid lijkt hem steeds weer te achtervolgen. Wanneer hij eindelijk de aandacht van een vrouw krijgt, lijkt Jong-su eigenlijk ook niet te weten hoe hier mee om moet gaan. Ook Hae-mi lijkt geïsoleerd te leven in haar piepkleine appartement.
Burning zou verplicht materiaal moeten worden voor elke regisseur die een thriller of een mysterie wil maken. Nergens probeert deze film het plot aan de kijker uit te leggen door middel van de dialogen van personages. In plaats daarvan zit het mysterie in de algehele sfeer van de film en weet je door de ambivalente personages eigenlijk steeds niet wat er nou echt aan de hand is. Chang-dong Lee laat wederom op magistrale wijze de pracht en de tekortkomingen van Zuid-Korea zien. Elke dialoog lijkt ware poëzie aangevuld met de prachtige beelden van het platteland van Korea. Zijn kijk op isolatie en de moderne samenleving is bovendien net zo relevant voor het Westen.
