In 1991 overleed de Amerikaanse jeugdboekenschrijver John Bellairs. Op dat moment had hij drie boeken over zijn personage Lewis Barnavelt geschreven. De reeks werd na zijn dood overgenomen door collega-auteur Brad Strickland. De eerste paar boeken waren nog gebaseerd op de ideeën van Bellairs, maar later ging Strickland op eigen houtje verder.
De reeks, waarvan het laatste deel tien jaar geleden verscheen, zou uiteindelijk twaalf delen tellen. Aangezien Hollywood immer op zoek is naar inspiratie is het vrij verwonderlijk dat het vijfenveertig jaar heeft geduurd voordat een verfilming van het werk van Bellairs het licht zag op het grote doek. Hierbij moet je voor het gemak niet een bewerking voor een aflevering van een televisieserie meetellen.
Het valt te bezien of alle twaalf delen uiteindelijk de bioscoop zullen halen. Dat is bij Lemony Snickett immers ook niet gelukt. Deze voorspelling is met name ingegeven door de matige uitwerking van de eerste verfilming door nota bene horrorregisseur Eli Roth, die punten scoort met zijn sfeer, prachtige art direction en cast. Maar plotmatig is The House With a Clock in Its Walls, zoals deel één is getiteld, een rommelboel waarbij het een en ander flink wordt afgeraffeld.
Het draait allemaal om weeskind Lewis Barnavelt die halverwege de jaren vijftig van de voorbij eeuw wordt gedumpt bij zijn zonderlinge oom Jonathan. Nog vol van verdriet door het verlies van zijn ouders, belandt de nerderige jongen in een huis vol verrassingen en betoveringen, dat bovendien een tikkend geluid voortbrengt. Zijn oom blijkt een niet al te beste tovenaar te zijn, die zich vrijwel altijd omringd ziet door zijn in paars geklede buurvrouw Florence Zimmerman. De twee buren hebben er een sport van gemaakt elkaar voortdurend af te zeiken.
Het immense pand dat Lewis zijn nieuwe thuis mag noemen blijkt duistere geheimen te herbergen. De vorige eigenaar heeft ergens in de fundamenten een enorme klok gebouwd. Oom Jonathan en buurvrouw Florence, die een goedaardige heks is, hebben het uurwerk nooit kunnen vinden. Lewis probeert op school vrienden te worden met de populairste jongen en om indruk op hem te maken lukt het onbedoeld om de vorige eigenaren uit de dood te doen herrijzen. Zij zijn voornemens de klok in werking te stellen en zo de planeet op het onheil af te storten.
Roth toont met zijn eerste jeugdfilm en boekverfilming ons een wonderlijke veelzijdige wereld vol bizarre personages met absurde trekjes. Net als Lewis val je van de ene verbazing in de andere. Een vrij onvergeeflijke fout, waar wellicht het bronmateriaal schuldig aan is, is dat het publiek meer info krijgt dan de hoofdpersoon. Het haalt de verrassing uit het verhaal en maakt van Lewis een slome duikelaar die weinig door heeft.
Zodra het plot zich volledig heeft ontvouwd, openbaart zich een achtbaanrit vol actiescènes met levende poppen en robots, kotsende pompoenen en een gek die werelddominantie probeert te bewerkstelligen. De prikkels komen hierbij uit allerlei hoeken en de snelheid is soms zo hoog dat je nauwelijks de tijd krijgt om dit alles op je in te laten werken. De uitwerking van de personages verdwijnt naar op de achtergrond en vaak grijpt Roth naar magie om zijn scènes te redden.
Voor de doelgroep valt er veel te beleven en die zal dan ook haar ogen uitkijken, maar de sfeer en beelden die tevoorschijn worden getoverd, zijn vaak net een tikkeltje te eng. Dit laat niet onverlet dat met name de combi Jack Black en Cate Blanchett door het constante gekissebis lekker pittig uitpakt. The House With a Clock in Its Walls had met een iets langere speelduur en een gelijkmatigere plotbehandeling een meesterwerk kunnen zijn. Nu is het een alleraardigste jeugdfilm en een overweldigend visueel spektakel.
