In The Happytime Murders gaat de onschuld van Muppet- en Sesamstraat-achtige poppen voorgoed verloren. Met deze komedie lijkt Brian Henson zich te verzetten tegen het nalatenschap van zijn vader Jim Henson. Jim Henson was de bedenker van onder andere Sesamstraat, The Muppet Show en Fraggle Rock. Brian Henson is echter van mening dat deze poppen niet alleen ingezet hoeven te worden voor kindertelevisie en besluit er een komedie voor volwassenen voor te maken. Dit leidt tot een redelijk succesvolle parodie op gerenommeerde film noir detectives in L.A. zoals Chinatown (1974). The Happytime Murders vervalt naarmate de film vordert echter steeds meer in tenenkrommende humor.
Net als in Who Framed Roger Rabbit (1988) leven de poppen in The Happytime Murders samen met mensen. De poppen hebben in principe dezelfde rechten als mensen, maar worden door deze mensen wel als tweederangs burgers behandeld. Phil Philips was de eerste pop die als politieagent werd aangenomen bij de L.A.P.D., maar door een incident werd hij ontslagen. Sindsdien is hij een privédetective met een flink drankprobleem, die zijn verleden maar moeilijk kan verkroppen. Als er een seriemoordenaar actief blijkt die de cast van de kinderserie The Happytime Gang één voor één probeert uit te schakelen wordt Phil Philips gedwongen om samen te werken met zijn voormalige (menselijke) partner, Edwards. Langzamerhand wordt Philips zelf echter steeds meer de hoofdverdachte.
De film begint sterk met Phil Philips die in een oude Cadillac door het schimmige L.A. rijdt. Het is gelijk duidelijk dat dit niet een normale Muppets-achtige film is. Zeker als Philips voor zijn eerste zaak naar een seksshop moet. Dit zorgt gelijk voor de nodige hilariteit, waarbij er op een leuke manier met de verhoudingen tussen mens en pop gespeeld wordt. Toch vervalt de film al snel in een reeks flauwe grappen. Ook het plot van de seriemoordenaar wordt richting het einde steeds zwakker met een aantal voorspelbare en onnodige plot twists. Toch houdt Melissa McCarthy de film nog redelijk overeind met haar komische spel.
Het concept van The Happytime Murders is sterk. Een film met poppen voor volwassenen wat daarnaast een persiflage is op het film noir genre klinkt in principe als een veelbelovende film. Helaas slaagt The Happytime Murders hier alleen in het eerste kwartier in. Hierna lijkt het enige doel nog om zoveel mogelijk seksueel getinte grappen te maken met de poppen. Dit zorgt met voor erg veel flauwe en slechte grappen. De vrijheid om nu alles maar te kunnen doen met de poppen komt de film dan ook niet ten goed. Wel geeft het een leuk inkijkje in de vele 18+ grappen die de makers van Sesamstraat en The Muppet Show wel niet achter de schermen gemaakt moeten hebben. Waar The Happytime Murders uiteindelijk het best in slaagt is een zeer schimmige setting neerzetten. Brian Henson had echter veel meer kunnen doen met deze vunzige en duistere versie van Sesamstraat. Nu is het vooral een clichématige actiekomedie met een hoofdrol voor puberale grappen en poppen.
