De conclusie van het vorig jaar verschenen Bad Moms was dat eigenlijk alle vrouwen met kinderen bij voorbaat slechte moeders zijn en dat daar eigenlijk helemaal niets mis mee is. Moeder van twee spruiten Amy had zo veel balletjes hoog te houden en zo veel medemoeders aan het schoolplein te imponeren dat dit onmogelijk vol te houden was. De lijntjes mochten best wat vieren.
De rust zat er dan ook eindelijk in nadat de (digitaal) overspelige echtgenoot de deur was gewezen en de kinderen heus wel zelf hun huiswerk konden doen. Amy en haar vriendinnen Kiki en Carla hebben aan het begin van het vervolg bitter weinig opgestoken van hun levensles. Ze zijn weer net zo gestrest, vooral in het streven de perfecte Kerstmis te organiseren. Etentjes, outfits, feestjes, de perfecte kerstboom en een familie in pais en vree: de opening van Bad Moms 2 is een grote deprimerende bende die je naar de fles doet grijpen.
Als je denkt dat het niet erger kan dan kom je bedrogen uit. Want opeens staan de moeders van de drie dames op de stoep. De vrouwen lijken regelrecht uit de hel te zijn gekomen. Amy's moeder Ruth is een snob eerste klas bij wie elk compliment een verkapte belediging is. Sandy, de moeder van Kiki is weduwe en wil zo veel mogelijk op haar dochter lijken en elke seconde in haar bijzijn vertoeven. Carla's moeder Isis tot slot is een losgeslagen projectiel dat na jaren weer eens aan komt kakken, uiteraard omdat ze geld nodig heeft voor haar gokverslaving.
Net zoals in het eerste deel ligt de nadruk sterk op Amy, een rol van Mila Kunis. Zij heeft dan ook het meest te stellen met haar veeleisende moeder, een heerlijk schmierende rol van Christine Baranski die de meest bizarre capriolen uithaalt om haar filmdochter tot waanzin te drijven. Maar de heerlijkste toevoeging is die van Kathryn Hahn die haar rol herhaalt van een onbehouwen ploert met het hart op de tong en op de juiste plek, waardoor ze prettig afsteekt tegen haar brave huismoeders van vriendinnen.
Waar dit vervolg net als de voorganger aan lijdt is dat het plichtmatig de diverse personages en verhaallijnen afwerkt. Het gevolg is dat niet alle dames evenveel te doen hebben en hun sores vooral naar het einde toe worden afgeraffeld. Kunis komt er nog het best vanaf, omdat haar interacties met Baranski de meeste aandacht krijgen en langzaam van kolderieke sketches overgaan in wat gepaste diepgang.
Hahn mag zich echter het meest uitleven met als smakeloze dieptepunt het ontharen van een goedbedeelde mannelijke stripper in de schoonheidssalon waar ze werkt. Met zinnen als: "zal ik mijn bilspleet nog wat meer voor je openhouden?" scoor je zelden punten en dit soort vunzigheden zijn dan ook vrijwel altijd een zwaktebod.
In het buitenland is dit tweede deel A Bad Moms Christmas gedoopt. Het borduurt prettig voort op de amusante voorganger en voegt er voldoende personages aan toe om nieuwe dynamieken te kunnen genereren. Dat het vlakke personages oplevert is haast een onoverkomelijk feit, aangezien de interacties drijven op tegenstellingen en ergernissen. Toch is het best een aardig verzetje te midden van de kerststress.
