Your Name brak vorig jaar in heel Azië allerlei records. De nieuwste film van Makoto Shinkai (5 Centimeters Per Second, Children Who Chase Lost Voices From Deep Below) werd in China en Thailand de succesvolste Japanse film ooit, en in Japan zelf de op één na succesvolste film ooit, na Hayao Miyazaki's Spirited Away. Ondanks dat Shinkai die film niet van de troon stootte, zien velen hem als de troonopvolger van Miyazaki, de koning van de Japanse animatiefilm.
Inmiddels staat de film al op nummer drieëntachtig van IMDb's top tweehonderdvijftig, een indicatie van de internationale populariteit van de film. Niet onterecht, want Your Name is een wonderschone film die zeer mooi geanimeerd is en sterk wordt verteld. Het verhaal leent zich bovendien bij uitstek voor een animatiefilm. Net zoals eerdere films van Makoto Shinkai is Your Name een coming-of-agedrama over twee jonge mensen die verliefd worden onder bijzondere omstandigheden. In dit geval zijn dat parallelle tijdlijnen en verwisselingen van lichaam en geest.
Terwijl een komeet de aarde nadert doet het plattelandsmeisje Mitsuha een wens en verwisselen zij en stadsjongen Taki van lichaam. Niet permanent, maar ze worden regelmatig voor een dag of dagdeel wakker in elkaars lichaam. Als ze daarna weer wakker worden in hun eigen lichaam hebben ze geen idee wat de ander daar in de tussentijd mee gedaan heeft. Langzaam leren ze met elkaar te communiceren via dagboek en sms, om elkaar op de hoogte te houden van hun 'eigen' ervaringen.
De lichaamsverwisseling levert spannende en hilarische momenten op. Taki kan bijvoorbeeld maar niet wennen aan het feit dat hij zo nu en dan met borsten wakker wordt, terwijl Mitsuha in zijn lichaam voor hem een romance opbouwt met een collega, omdat hij haar zelf niet durft te benaderen. Zonder dat ze het zelf doorhebben vallen ze natuurlijk voor elkaar, doordat ze elkaar als geen ander leren kennen.
Het dichterbij komen van de komeet waarmee dit magische avontuur begint, heeft duidelijk invloed op de frequentie en lengte van de verwisselingen. Terwijl hun band groeit, wordt het steeds moeilijker om elkaar te bereiken - tijd en ruimte staan in de weg van menselijke connectie. De uiteindelijke tragiek van de film zit hem in het geheugenverlies dat telkens na de verwisseling optreedt. Ons geheugen is zo belangrijk voor onze identiteit en verhouding tot anderen, dat het verlies daarvan grote impact op beide heeft zonder dat we dat zelf helemaal (kunnen) weten.
Dus proberen we ons te verbinden aan ons eigen en een algemeen verleden via rituelen en door connecties te creëren via machines wanneer ons lichaam en geest ons in de steek laten. Deze thematiek komt mooi naar voren in de laatste akte, wanneer Taki en Mitsuha een onthutsende ontdekking doen over hun magische connectie, met dramatische gevolgen. Het heeft misschien even geduurd, en het was lange tijd onzeker, maar het is een goede zaak dat het prachtig vormgegeven Your Name over de fragiliteit van onszelf en onze verbinding tot anderen alsnog in de Nederlandse bioscoop verschijnt.
