De film Rocky maakte van de onbekende Sylvester Stallone een wereldster, won drie Oscars en vormde het begin van een uiterst succesvolle franchise. Maar Rocky was geen uit de lucht gegrepen personage. Sly liet zich voor het door hem gepende script inspireren door een echte Amerikaans-Italiaanse bokser, die zich tegen alle verwachtingen staande wist te houden in de ring met Muhammad Ali.
De 'echte' Rocky Balboa heette Chuck Wepner en werd geboren en getogen in Bayonne, New Jersey. Als jonge vent krijgt hij in bokskringen tot zijn grote ergernis de bijnaam The Bayonne Bleeder, omdat hij na een paar klappen vaak al bloedt als een rund. Maar vechten kan hij wel en na te zijn opgeklommen in het bokswereldje krijgt hij de kans om het op te nemen tegen Muhammad Ali voor de wereldtitel. Hij is voorafgaand aan het gevecht de absolute underdog en weet zelf ook dat hij geen kans maakt tegen Ali in zijn prime. Maar hij geeft in het gevecht alles wat hij heeft en weet zich wonder boven wonder vijftien rondes staande te houden. Als een jaar later Rocky uitkomt, is Wepner maar wat trots dat hij de inspiratie vormde voor die film. De roem stijgt hem echter naar het hoofd en maakt zijn leven kapot.
Philippe Falardeau richt zich in The Bleeder vooral op de persoon die Wepner was, in plaats van zijn kunsten in de boksring. Eigenlijk begint het verhaal pas nadat hij heeft verloren van Ali en hij steeds verder afglijdt. Het is aan de sterke rol van Liev Schreiber te danken dat Wepner altijd sympathiek blijft, zelfs als hij de ene na de andere arrogante of foute keuze maakt. Schreiber zet een man neer vol twijfels, die zijn gevoel van eigenwaarde ontleent aan de manier waarop de wereld hem ziet. En dat is een gevaarlijke combinatie met roem. Maar omdat zijn worstelingen te begrijpen zijn, blijft het boeiend om te zien hoe hij hiermee omgaat.
Naast de rol van Schreiber is ook het productieontwerp dik in orde. Falardeau weet de jaren zeventig met de aankleding helemaal tot leven te wekken. Van de muziek, kapsels, kleding tot de wijze van filmen, alles ademt de sfeer van die periode. Helaas bevat de film ook een aantal minpunten. De rol van Naomi Watts als tweede vrouw voelt geforceerd, alsof we ineens moeten geloven dat we hier te maken hebben met zijn grote liefde terwijl ze maar in een paar scènes voorkomt. Waarschijnlijk was de hoop om hiermee in te spelen op de relatie die de twee in het echt hadden. Deze liep echter voor de film werd uitgebracht op de klippen. Dit deel van Chucks leven is minder interessant en had ook via de voice-over samengevat kunnen worden. Maar omdat het een rol van Watts betreft, lijkt Falardeau hier de tijd voor te willen nemen, wat een beetje langdradig wordt. Na een film vol energie, is dat een beetje een anticlimax.
The Bleeder is een mooi portret over de keerzijde van roem, met een fijne balans van drama, humor en sentiment. Geen totale knock-out, maar bepaalde elementen zoals Schreiber en de aankleding zijn dat wel.
