Unlocked probeert twee uitersten van de spionagefilm met elkaar te verenigen. Aan de ene kant is er de serieuze toon en de poging de actualiteit van de strijd tegen terrorisme te reflecteren. Aan de andere kant is er een afgezaagd plot vol clichés en voorspelbare wendingen, dat vooral geïnspireerd lijkt door de fantasiewereld van de Mission: Impossible-reeks. Dat regisseur Michael Apted er nog in slaagt van deze tegenstrijdige impulsen een spannende thriller te maken is knap. Maar wie zal zich aan het eind van de zomer nog herinneren dat Unlocked bestond?
Noomi Rapace speelt Alice Racine, een ondervrager van de CIA in Londen. Zij faalde om een fictieve aanslag in Parijs (die in de film vóór de werkelijke aanslagen plaatsvond) te voorkomen en heeft daarom haar metier achter zich gelaten. Door omstandigheden moet ze haar oude werk weer oppakken. Vanaf dat moment volgen de plotwendingen elkaar in hoog tempo op en is vooral duidelijk dat Alice in een konijnenhol is getrokken waar ze niet meer weet wie te vertrouwen.
Vertelt haar oude mentor (Michael Douglas) haar de waarheid? Is haar baas in Engeland (Toni Collette) te vertrouwen? Kan haar meerdere bij de CIA (John Malkovich) haar beschermen tegen mollen in de organisatie? En wat te denken van de professionele dief (Orlando Bloom) die haar hulp biedt op een moment dat ze denkt alleen op de wereld te zijn? Terwijl Alice onderduikt om in leven te blijven, moet ze natuurlijk ook nog een terroristische aanslag in Londen door moslimextremisten voorkomen.
Iemand die zich nog de Mission Impossible-films en alle soortgenoten van de afgelopen twintig jaar kan herinneren, zal niet verrast worden door de meeste wendingen in het script van Unlocked. Sommige 'verrassingen' zijn een uur van tevoren al duidelijk. Andere 'slechts' een minuut voordat ze op het witte doek onthuld worden. Gelukkig is er ook een écht verrassende plotwending die wat cachet geeft aan het geheel. De twist plaatst het verhaal bovendien wat meer in de echte wereld. Aan de toon en regie valt af te lezen dat Michael Apted de film daar graag wil hebben.
In die zin past Unlocked meer bij de documentaires uit Apteds oeuvre, die beroemd werd met de Up-reeks, waarin hij veertien Britten al zo'n vijftig jaar volgt en daar om de zeven jaar een film van uitbrengt. Paradoxaal genoeg is Apteds bekendste werk de James Bond-film The World Is Not Enough. De onwerkelijkheid van dat genre past beter bij het script van Unlocked. Aan de andere kant geeft de poging om de film in de realiteit te plaatsen de gebeurtenissen extra gewicht, waardoor de lotgevallen van sommige personages meer impact hebben.
Desalniettemin zijn de beste momenten die waarin John Malkovich zijn eigen toon erop nahoudt en daarmee voor de enige grappige momenten in Unlocked zorgt. Vanaf het moment dat hij binnenkomt en zijn ondergeschikten het vuur aan de schenen legt, lijkt hij uit een andere film te zijn binnengelopen. Alle aanslagen, moorden, terrorismedreigingen, verraad en paranoia ten spijt, het hoogtepunt van Unlocked is als Malkovich een videogesprek met Toni Collette voert. Op het moment dat zij even weg kijkt, trekt hij opeens gekke bekken en steekt zijn middelvinger op, net buiten haar blikveld. Een moment van schijnbare spontaniteit en levendigheid, dat elders in de film niet te vinden is.
