In een van zijn onvergetelijke meesterwerken bezong de nog immer betreurde David Bowie de grote vraag: is er leven op Mars? Het antwoord is in het geval van het vluchtige tienerdrama The Space Between Us eenvoudig te geven en luidt volmondig ja. Maar het leven dat zich daar heeft ontwikkeld, is oorspronkelijk afkomstig van onze eigen blauwe, ernstig vervuilde planeet. Er is namelijk leven ontstaan op Mars nadat een vrouwelijke astronaut bij de bevalling het leven liet.
Niet dat de intergalactische zwangerschap overigens de bedoeling was. De leidster van de missie naar Mars komt er pas in haar spaceshuttle achter dat ze over tijd is. Het stelt de vluchtleiding voor een immens risico. Nog afgezien van de vele miljarden die met het afgelasten van de reis zijn gemoeid, het is simpelweg niet eens mogelijk om rechtsomkeert te maken. Baas Nathaniel Shepherd besluit met zijn crew dan ook om de geboorte geheim te houden, al is het maar om ethische discussies uit de weg te gaan.
Gardner Elliot is puber en dus de eerste mens die op Mars is geboren. Nieuwsgierig naar de planeet van zijn oorsprong en het meisje met wie hij skypet dat niet doorheeft dat ze digitaal met buitenaards leven klept, smokkelt de jongen zichzelf in een ruimteschip terug naar de Aarde. Eenmaal op zijn bestemming aangekomen valt hij van de ene verbazing in de andere, want het gaat er bij ons toch net allemaal wat anders aan toe. Persoonlijk contact met zijn chatmeisje Tulsa doet ook zijn fragiele hart op hol slaan.
Een eerste (kalver)liefde met een buitenaards tintje, waarbij je ook nog eens op de hielen wordt gezeten door de autoriteiten. Met deze drie elementen laat Peter Chelsoms The Space Between Us een rommelig avontuur op zijn bioscooppubliek los. Het blijkt lastig om deze aspecten vloeiend in elkaar te laten overgaan, laat staan met elkaar te verenigen. Er zijn momenten waarop Gardner gewoon een puber zoals elke andere puber is en het uitgangspunt van zijn afkomst niet bijzonder genoeg is.
Dit wordt allemaal duidelijker als hij zichzelf voor de missie stelt om zijn biologische vader op te sporen. Gardner beschikt over een buitengewone mate van intelligentie en zelfredzaamheid, maar moet juist met mensen die hij net heeft leren kennen samenwerken om zijn zoektocht tot een goed einde te brengen. Tot overmaat van ramp is de zestienjarige jongen gewend aan de atmosfeer van Mars en kan zijn lijf de aardse condities niet aan. Het is dus nog maar de vraag of Gardner fysiek zijn opdracht kan vervullen.
The Space Between Us hinkelt door diverse genres heen, maar heeft nog het meeste weg van de verfilming van een young-adultwerkje in de geest van Twilight. Helaas gaat dit ook gepaard met veel voorspelbaarheden en een onderschatting van het incasseringsvermogen van de doelgroep. Ondanks de aanwezigheid van een legertje uitstekende acteurs met in het bijzonder Gary Oldman, lukt het Chelsom maar niet het etiket van jeugddrama van dit project af te rukken. Hoezeer we ook een afkeer van een hokjesgeest mogen hebben, door gebrek aan inventiviteit en originaliteit probeer je dit tienerdrama met alle macht in een hokje te douwen.
Het mist simpelweg een brede insteek, waardoor het verschillende doelgroepen kan bedienen. Het drama beklijft niet en de actie is weinig enerverend. De tienerromantiek zit dit te veel in de weg. Daarmee staat Chelsom dus op flinke achterstand, die gaandeweg alleen nog maar meer oploopt. Dit fantasy-scifidrama mist memorabele momenten en laat zich dan ook het best omschrijven in termen van wat het allemaal had kunnen zijn als het net wat doordachter in elkaar was gestoken. Dat is nooit een goede conclusie.
