De Un Certain Regard is het meest prestigieuze programmaonderdeel van Cannes Filmfestival buiten de officiële competitie. Van een winnaar in deze categorie mag je dus ook wel wat verwachten. Afgelopen jaar werd de eer toebedeeld aan The Happiest Day in the Life of Olli Mäki, een biopic over een alledaagse bokser die zich voorbereidt op een groot gevecht.
De Finse bokser Olli Mäki krijgt in de jaren zestig de kans om mee te doen aan het wereldkampioenschap. De bescheiden Olli staat hierdoor plotseling in het middelpunt van de belangstelling want hij is de eerste Fin die dit presteert. Terwijl hij zich voorbereidt op het gevecht neemt de druk van zijn coach, landgenoten en de media toe. Olli kan de druk niet aan en vlucht voor een paar dagen Helsinki uit naar zijn liefje Raija. Daar laadt hij zich in rust verder op voor het grote gevecht.
Op papier zou je denken dat het een gewone boksfilm is zoals we al vaker hebben gezien. Maar de sport is hier eigenlijk bijzaak. Het is vooral een portret van bokser Olli Mäki, een Finse held die hield van zijn sport maar niet zozeer van de schijnwerpers die ermee gepaard gingen. Dat hij een alledaagse man is, komt duidelijk naar voren en ook de relatie met Raija, met wie hij trouwde, komt goed uit de verf. Het zijn de gevoelige momenten tussen hen, die de film de diepgang geven. Maar het is ook een film over de manier waarop een hype ontstaat en hoe moeilijk het is om daaraan te voldoen. Hoe langer de pr-machine draait, hoe minder het gaat om de persoon en hoe meer het gaat draaien om het product dat iemand wordt.
Kuosmanen, die hiermee zijn speelfilmdebuut maakte, koos ervoor om in zwart-wit te filmen, wat het melancholieke gevoel en het tijdsbeeld benadrukt. En kennelijk heeft hij aan de man en zijn geschiedenis getrouw eer gedaan. De echte Raija zei in een interview dat de film was alsof ze terug stapte in de tijd en dat alles ook echt zo gebeurd is.
De film had makkelijk in clichés kunnen vervallen en een soort Finse Rocky kunnen worden, maar Kuosmanen voorkomt dat door te focussen op hoe Olli zich onder alles voelt. Maar omdat hij zo'n gemoedelijke man is, blijft het wel wat voortkabbelen. Er zitten hierdoor maar weinig pieken en dalen in. Het boksgevecht komt er wel in voor, maar daar werkt het verhaal niet naartoe. Het blijft gaan om de gevoelens van de hoofdpersoon, of dat nu is in de voorbereiding of net na een gevecht. Het is de keuze die Kuosmanen heeft gemaakt, al gaat die ten koste van de spanning. Toch zorgde juist de verrassende invalshoek voor de prijs in Cannes.
