De hoogste Russische gangsterbaas zit niet bepaald relaxt in zijn fauteuil. Terwijl hij zenuwachtig aan zijn veel te grote sigaar lurkt, vertelt hij zijn handlangers over Baba Yaga, de boeman. "Hij heeft ooit drie man vermoord met een potlood. Met een fucking potlood!" De boeman in kwestie is John Wick, wiens reputatie hem vooruit is gesneld. Voordat het besef goed en wel is ingedaald bij de getatoeëerde spierbundels, klinkt in de nabijgelegen loods een hoop kabaal. Het is het geluid van slippende en gierende banden van een Ford Mustang. En pistoolschoten. John Wick is terug.
En zo doen de makers van John Wick 2 opnieuw hun stinkende best om het hoofdpersonage aan alle kanten te mythologiseren. Meestal gebeurt dat niet op de meest originele wijze. In het begin doemt de gestalte van de ex-huurmoordenaar langzaam op uit het donker, waarbij de schaduw pas op het allerlaatste moment van zijn gezicht verdwijnt. Het is een trucje dat we al tig keer eerder hebben gezien. Net zoals de aanblik van een handvol criminelen die met samengeknepen billen de komst van de schietgrage John Wick afwachten.
Want simpelweg uit het criminele circuit stappen en met pensioen gaan, is geen reële optie in deze door schurken gedomineerde wereld. Hoewel John Wick eigenhandig bijna het hele Russische kartel heeft uitgemoord, staat er binnen een mum van tijd weer een nieuwe antagonist op de stoep. Ditmaal in de gedaante van de Italiaanse gangster Santonio, die een schuld komt innen bij zijn oude crimepartner. Omdat er een bezegeling in de vorm van een bloedstempel aan de schuld is verbonden, zou weigeren geen slimme zet zijn. En toch is afwimpelen precies wat John Wick in eerste instantie doet. Het gevolg: zijn huis wordt met de grond gelijk gemaakt. En omwille van de dramatiek ziet hij ook nog eens een foto van zijn overleden vrouw in vlammen opgaan. Zie daar de stuwende kracht achter de wraak en een nieuwe stroom aan buitensporig geweld.
John Wick 2 voelt net als zijn voorganger aan als de verfilming van een graphic novel, ook al is hiervan geen sprake. Regisseur Chad Stahelski doet met dit tweede deel een aardige poging om het door scenarist Derek Kolstad bedachte misdaaduniversum verder uit te bouwen met allerhande gedragsregels en criminele codes. Daarnaast is het strijdtoneel dit keer niet alleen beperkt tot de straten en nachtclubs van New York. Een groot gedeelte van de film speelt zich af in Rome, waar klaarblijkelijk eenzelfde orde en hiërarchische structuur heerst onder het geboefte. Natuurlijk moet dat allemaal wel met een flinke korrel zout worden genomen. Zo heeft een bezoekje aan de sommelier niets te maken met wijn en spijzen, maar alles met de keuze van het juiste wapen (pistool, geweer, mes) voor de juiste gelegenheid. Niet lullen maar schieten, lijkt het advies.
De internationale setting en de introductie van een peloton aan bijfiguren verhogen de entertainmentwaarde van John Wick 2. Duidelijk is dat sommige personages alleen maar even kort in beeld verschijnen, zodat ze in een eventuele derde John Wick-film opnieuw hun opwachting kunnen maken. Er vindt in het voorbijgaan zelfs een kleine Matrix-reünie plaats tussen acteurs Keanu Reeves en Laurence Fishburne. Terwijl Reeves met een constant gepijnigde blik de stramme oneliners over zijn lippen uitperst, blijkt Fishburne zowaar plezier te hebben met zijn bescheiden bijrolletje als duiventeler.
Laten we wel wezen: een actiefilm als John Wick 2 moet het niet hebben van zijn diepzinnigheid. Het is dus geen wereldschokkende conclusie dat de meeste punten worden gescoord met de blitse en spijkerharde actiescènes. De vuist- en vuurgevechten zijn goed gechoreografeerd en zelfs beter uitgevoerd dan in het origineel. Opvallend is dat de makers voor dit tweede deel op creatievere wijze gebruik weten te maken van omgevingsfactoren (een aanspringende fontein, een passerende metro, etc.). Het is ouderwets goed stuntwerk, waarbij het aandeel digitale effecten gelukkig tot een minimum beperkt is gebleven. Daarmee staat Stahelski's actievehikel in schril contrast met de trucagebagger van het onlangs verschenen xXx: The Return of Xander Cage. In John Wick 2 zijn alle geweerschoten, knieschoppen en vuistslagen bijna voelbaar. Mooie bonus: we zien eindelijk hoe John Wick dat nou doet, iemand met een potlood vermoorden.
