Asghar Farhadi gooide in 2011 hoge ogen met het verstikkende en nauwgezette drama A Separation, wat de Iraanse regisseur niet alleen een Oscar opleverde voor de beste niet-Engelstalige film, maar ook een terechte nominatie voor beste originele scenario. Na een uitstapje over de grenzen voor het Franstalige Le Passé, keert Farhadi weer terug op thuisbodem voor zijn nieuwste film. In zekere zin voelt The Salesman daarmee als de spirituele opvolger van A Separation, maar gelukkig lost Farhadi de verwachtingen ruimschoots in.
Ook in zijn nieuwste film richt Farhadi zich op een echtpaar uit de Iraanse middenklasse. Het acteurskoppel Emad en Rani ziet zich genoodzaakt te verhuizen wanneer hun appartementencomplex dreigt in te storten. Een kennis weet hen gelukkig snel aan een nieuwe woning in de stad te helpen, al blijkt het appartement bij aankomst nog vol te staan met de inboedel van de vorige bewoonster. Deze bewoonster blijkt vervolgens de aanleiding te zijn van een traumatisch voorval, wat de relatie van Emad en Rani ernstig onder druk zet.
Veel meer hoef je niet te weten. Interessanter is het om de gebeurtenissen en personageontwikkelingen zonder voorkennis te zien voltrekken. Net als in Farhadi's voorgaande werk zit het plot nauwgezet in elkaar, waarin subtiele wendingen, nuances en emoties elkaar naadloos opvolgen. Het resultaat is een dialoogrijke mix tussen drama en thriller en deels mysterie, waarin thema's als trots, wraak en empathie een centrale rol spelen.
Zoals gebruikelijk bevat het script van Farhadi ook de nodige subtekst, wat uitnodigt tot meerdere kijkbeurten en interpretaties. Waar A Separation immers in de kern een verhaal vertelde over de relatiecrisis van een doorsnee gezin, had de film onder de oppervlakte ook het nodige te zeggen over verschillende maatschappelijke kwesties en verhoudingen in het huidige Iran. Hoewel dit in The Salesman wellicht in iets mindere mate het geval is - al spelen bepaalde cultuurnormen in de achtergrond wel degelijk een rol - is het aardige dat een film uit een land dat voor velen ver van de westerse cultuur af lijkt te staan, toch zeer universele en inleefbare thema's aan weet te snijden. Parallel aan de opvoering van het nota bene Amerikaanse toneelstuk Death of a Salesman zien we ook hier een gezinsrelatie langzaam verscheurd worden.
Farhadi levert hiermee een waardige opvolger van A Separation, maar raakt iets minder diepe emotionele snaren. Desalniettemin intrigeert de film dankzij de zorgvuldige regie, de geloofwaardige, ronde personages en de uitstekende vertolkingen. Voor de meeslepende laatste akte heeft Farhadi nog een intens stukje vuurwerk bewaard, dat je tot lang na de aftiteling nog bezig zal houden.
