Regie: Derek Wan | Cast: Tony Todd, Carla Greene, Sergio Jones e.a. | Speelduur: 90 minuten

Twintig jaar nadat een brute moordenaar is geëxecuteerd, komt hij terug om wraak te nemen. Behalve deze sadist is er ook nog een flinke club zombies die zich tegoed doen aan de gedetineerden van de vrouwengevangenis. Die hadden het tot die tijd druk met elkaar en de handtastelijke arts, maar staan nu gezusterlijk hun mannetje tegenover het zombieleger.

Moordenares Solitaire laat in de vrouwengevangenis meteen merken dat ze niet met zich laat sollen. Ze wil liever alleen worden gelaten, en laat zich niet kennen tegenover de dominante ‘bad-ass’ Mondo, van wie ik nog steeds niet zeker ben of het nou een man of een vrouw is. In de isoleercel ontdekt Solitaire een inscriptie in de vloer, wat even later resulteert in het tot leven wekken van de allergrootste aso die ooit heeft gezeten: Shadow, een rol van Tony Todd, die we vooral nog kennen van zijn rol als Candyman.

Tegen de tijd dat Shadow klaar is voor de grote eindstrijd is de gevangenis al overspoeld door zombies, die hun weg uit de gevangenistuin omhoog hebben gevonden. De baby die geboren is uit een van de gedetineerden keert zich nog niet koud een minuut op de wereld al tegen iedereen die in zijn weg loopt, en bijt zelfs in de goede traditie van Andrea Bianchi's Zombie 3 de borst van mama aan gort. Hilarisch hoogtepunt is daarnaast de scène waarin Shadow een mes bovenin de schedel van iemand steekt en het omhoog spuitende bloed opdrinkt als uit een kraantje in het stadspark.

Shadow: Dead Riot neemt slechts een hele korte aanloop voordat het los gaat, en kan dan het beste worden omschreven als een zombie/kungfu-avontuur gegoten in de vorm van een ‘women in prison’-film. Let ook even op het korte optreden van niemand minder dan Misty Mundae als het nerdy meisje. Je merkt in die korte scène meteen al dat zij als een van de weinigen ervaring heeft, want de acteerprestaties van de rest is echt ondermaats. Daarnaast lijdt de film onder de slechte belichting waardoor vooral de paarse gevangenistrainingspakken van de vrouwen echt pijn aan je ogen doen. Toch doet dat er natuurlijk helemaal niets toe, en is dit een prima afsluiter van de Night of Terror op zaterdag.