Met Brasserie Valentijn zet Sanne Vogel (31) zich definitief op de kaart als Nederlands nieuwste romkomspecialist. Ook in deze tweede door haar geregisseerde speelfilm probeert een stel Amsterdammers ware liefde te vinden - waarbij ieder zijn eigen obstakels tegenkomt.
De vorm, zo mag je wel stellen, is daarmee niet opzienbarend. Net als in Vogels regiedebuut Hartenstraat, en in veel andere films in dit genre, volgen we de verwikkelingen van pakweg een dozijn mensen wier levens losjes met elkaar zijn verbonden. Sommigen van hen hebben een relatie of zijn bloedverwanten, anderen kennen elkaar nauwelijks. Wat allen bindt, is de locatie: het restaurant waaraan de komedie zijn titel ontleent.
Wél bijzonder is dat Brasserie Valentijn zich afspeelt tijdens de loop van één avond en dat we nauwelijks voet zetten buiten de muren van het restaurant. Slechts een kleine verhaallijn, die er nogal met de haren bij lijkt gesleept om het onvermijdelijke gevoel van claustrofobie te doorbreken, speelt zich elders in de stad af. Verder zien we de avondlucht alleen als een van de personages tussen de gangen door - of als ontlading na een potje bekvechten - even een peuk opsteekt.
Het goede nieuws: Brasserie Valentijn is een prima plek om te vertoeven. Vogel heeft een geweldig gevoel voor schoonheid en sfeer, en we mochten willen dat de plek die ze voor haar camera tovert, echt bestond. De warme aankleding van de eetzaal, de imponerende entree, het statige trappenhuis, de intimiteit van de keuken: elke locatie wordt ten volle benut. De openingsbeelden zijn minstens even oogstrelend: dan glijdt de camera over een Amsterdam dat zo feeëriek is, dat je direct snapt dat je hier wel verliefd móét worden.
En er is meer: Georgina Verbaan - het begint een gewoonte te worden - steelt de show. Ditmaal kruipt ze in de huid van restauranteigenaar Valentijn, een dertiger die teleurgesteld is geraakt in de liefde. Om haar verdriet te vergeten, stortte ze zich op haar werk, en ze is trots op haar goedlopende restaurant. Dat die brasserie, waar een schamele drie koks tussen het ouwehoeren door met wat blaadjes sla staan te prutsen, beslist niet winstgevend is, zullen we maar over het hoofd zien. Het gaat hier immers om een romantisch sprookje.
De weinige tijd die Valentijn over heeft, besteedt ze aan haar nichtje Emma. Die kan ook wel wat extra aandacht gebruiken, sinds haar moeder overleed en haar vader, chef-kok Angelo, zijn rouw afblust met sterke drank. 1
De Valentijnsavond waarop de film zich afspeelt, begint zoals vele andere. De crew komt binnen, en natuurlijk is vrouwenversierder Lesley weer te laat. De gasten arriveren, onder wie een uitgeblust echtpaar, een mysterieuze alleenstaande dame en een jong stel. Niks bijzonders, tot Frank zijn besnorde gezicht laat zien. Als jongeman vertrok hij ooit halsoverkop naar India, liefje Valentijn achterlatend met een gebroken hart. En nu, jaren later, wil hij haar terug.
Sommige verhaallijnen in Brasserie Valentijn - hoe kan het ook anders - zijn sterker dan andere. Tegenover de tenenkrommend slecht uitgewerkte scènes rond een verlegen jongeman en zijn rondborstige date staat bijvoorbeeld een prima verbaal gevecht tussen echtelieden Lies Visschedijk en Mark Rietman. En terwijl Verbaan, Heijmans en Fernhout op charme alleen wegkomen met de gekunstelde dialogen en nogal schematische verwikkelingen, ploeteren anderen zich er met moeite doorheen.
Gelukkig heeft Vogel een einde in petto dat afwijkt van de gebaande paden - en dat een onverwacht realistisch tintje heeft. De belangrijkste personages zijn bovendien sympathiek genoeg. Brasserie Valentijn is een prima romkom, al hadden tekst en decor wellicht beter gepast in het theater dan in de bioscoop.
