Drie jaar geleden verscheen de eerste verfilming van de populaire Duitse kinderboekenreeks Vampierzusjes in de Nederlandse bioscopen. In eigen land lust het jonge publiek wel pap van de serie, aangezien deel nummer drie daar eind dit jaar alweer op de planning staat. De Nederlandse fans zullen echter nog iets meer geduld moeten hebben: hier zijn we pas bij deeltje twee. Regisseur Wolfgang Groos, die ook de onderhoudende eerste film voor zijn rekening nam, mocht aanblijven voor nog een vervolg. Eentje dat helaas wat minder weet te vermaken dan zijn voorganger.
De tweelingzusjes Dakaria en Sylvana zijn inmiddels al aardig gewend aan hun leven als half-vampiers in de gewone mensenwereld. Op school worden ze omringd door een hecht vriendenclubje en hoewel de gestoorde buurman zijn vampierjacht nog altijd voortzet, blijft hun geheim zorgvuldig verborgen. Dat wordt lastiger wanneer Dakaria dolgraag een concert van haar favoriete vampierband Krypton Krax een groepje emos dat voornamelijk poppy rocksongs uitkraamt bij wil wonen, maar haar vader het verbiedt. De zusjes sluipen s nachts stiekem het huis uit om er toch bij te kunnen zijn, maar daar lopen ze een foute bandmanager tegen het lijf die snode plannen in zijn schild lijkt te voeren.
De vervolgfilm draagt als ondertitel vleermuizen in je buik, waarmee het geen grote verrassing mag zijn dat verliefdheid een centraal thema is. Grotendeels wordt gefocust op het enigszins ongemakkelijke over en weer geflirt tussen Dakaria en Krypton Krax-frontman Murdo een tikkeltje dubieus gezien het aanzienlijke leeftijdsverschil tussen de acteurs, dat in de fictieve wereld zelfs enkele duizenden(!) jaren blijkt te bedragen. Tegelijkertijd worstelt Sylvana met de vraag of ze haar vriendje moet vertellen dat ze een vampier is, wordt vader Mihai jaloers op de nieuwe collega die het net iets te gezellig heeft met zijn wederhelft, en ligt zelfs voor de gekke buurman nog een romance in het verschiet.
Het aardige aan het eerste deel van Vampierzusjes was dat ondanks de bovennatuurlijke hoofdpersonages een aantal onderwerpen werd aangesneden waar jonge kinderen zich makkelijk mee kunnen identificeren, zoals het aanpassen aan een nieuwe omgeving en het vinden van een eigen identiteit. Hoewel ook dit keer een aantal van deze dilemmas naar voren komt kiezen tussen de liefde of je vrienden is een voor de hand liggende worden ze dit keer helaas wat minder sterk uitgewerkt. Hetzelfde geldt ook voor de meeste bijpersonages, die vooral erg inwisselbaar aandoen. Zo had de schurk wel iets meer schermtijd mogen krijgen, evenals het vriendenclubje van de zusjes. Het meest sneue geval is Sylvanas vriendje: op het moment dat zijn afspraakje wordt vergeten en hij in zijn eentje bij de bioscoop staat te wachten, was je al bijna vergeten dat hij überhaupt in de film zat.
Het vervolg doet dus een tikkeltje rommeliger aan dan zijn voorganger, maar gelukkig wordt dit nog redelijk gecompenseerd door de vrolijke aankleding, onderhoudende special effects en hier en daar een leuke bijrol. Hoewel er de volgende keer wel weer iets meer van de bovennatuurlijke achtergrond van de hoofdpersonages gebruikt mag worden, zal de film het vast prima doen bij de doelgroep. Wie dat zijn? Jonge meiden die rocksterren met eyeliner megafoetsie of helemaal vampierolactisch vinden.
