Bij de Australische Nicole Kidman wordt de aandacht nogal eens afgeleid door haar wat kille uitstraling. Het feit dat mevrouw flink aan de botox zit doet haar ook geen goed, want als acteur moet je het nu juist van je expressie hebben. Het wordt haast een sport om een rimpel op het voorhoofd van Kidman te spotten. Ze heeft onlangs het licht gezien en aangekondigd te stoppen met de spierverslappende gifinjecties, al valt hier vooralsnog weinig van te merken. Dragqueen RuPaul heeft op haar beurt weer geroepen dat Kidman de beste pruiken van heel Hollywood draagt. Al deze uiterlijke bijzaken zou je terzijde moeten kunnen schuiven om te zien dat Kidman wel degelijk een fenomenale actrice is. Met Dogville, The Hours, Moulin Rouge!, Eyes Wide Shut, To Die For, The Others en Rabbit Hole heeft ze dat meermaals bewezen.
Haar uiterlijk speelt Kidman nu eenmaal parten en komt haar geloofwaardigheid niet altijd ten goede. De 'normale' vrouw identificeert zich niet gemakkelijk met haar. Dat Kidman erg veel kwaliteiten heeft, demonstreert ze in het atypische feelgooddrama The Family Fang. Daarin durft ze zichzelf te laten zien zonder pruik en zonder overdreven veel make-up. Kidman speelt de actrice Annie Fang die op zijn zachtst gezegd een nogal merkwaardige opvoeding heeft genoten. In het gezin Fang ging nou nooit eens iets normaal. Al van jongs af aan werd Annie met haar broer Baxter voor het karretje van hun ouders gespannen. Pa en ma Fang waren altijd uit op een stunt. Zo wordt in de proloog al geïllustreerd dat een dodelijke bankoverval gemakkelijk gefaket kan worden. Omstanders staan doodsangsten uit en de familie Fang ligt in een scheur om weer een gelukte performance. Het leven is voor de Fangs dan ook één groot kunstwerk. Als Annie en Baxter volwassen zijn verdwijnen hun ouders als sneeuw voor de zon. Broer en zus moeten samen op zoektocht. Want zijn hun ouders echt van de aardbodem verdwenen of is het de zoveelste stunt van het kunstenaarskoppel?
Voor zijn tweede speelfilm als regisseur maakte acteur en mannelijke hoofdrolspeler Jason Bateman gebruik van de diensten van scenarist David Lindsay-Abaire. De schrijver van het eerdergenoemde Rabbit Hole stortte zich op de bewerking van het boek The Family Fang van Kevin Wilson, op aangeven van Kidman. Thematisch is het bizarre familie-epos lastig samen te vatten. Het valt bovendien ook niet in een bepaald genre. Waar in de aftrap de curiosa nog domineren, zorgt een dramatische verdieping voor de nodige relativering. Het was niet altijd zo leuk om een Fang te zijn als kind. In feite gebruikten Caleb en Camille Fang hun kroost voor hun conceptuele kunst en daar hebben Annie en Baxter toch een flink trauma van opgelopen. Ze hebben dan ook helemaal niet zo veel zin om het verleden op te rakelen. Maar echt zwaar drama wordt het niet, vooral wanneer een enerverende zoektocht naar de ouders aanvangt. Er komt dan toch bezorgdheid bovendrijven. Voornaamste troef hierbij is de uiteenlopende lezingen die broer en zus aan de dubbelverdwijning geven. Aan de kijker de taak om een kamp te kiezen.
Kidman schakelt feilloos tussen een mix van emoties, waarbij de ernst nooit helemaal toeslaat. Met behulp van flashbacks krijgt het leven van met name de jonge Annie vorm, wat dan weer bepaalt hoe het publiek het hier en nu ervaart. Bateman vormt een prettige, maar wat neutrale aanvulling en eigenlijk kan hetzelfde worden gezegd van hem als regisseur. Ondanks de wat rommelige vertelstructuur, permitteert Bateman zich geen gekkigheden. De kunsten van de familie die hier centraal staat spreken eigenlijk voor zich en deze worden in het verleden ingebed in sfeervolle tijdsbeelden waarin de onschuld van de kindertijd wordt opgeschud door een onconventionele gezinsdynamiek. En dan is er nog de buitenwereld die vindt dat een kind van geluk mag spreken als het opgroeit in zon uniek, wereldberoemd gezin. Probeer daar maar eens tegenaan te knokken. In The Family Fang is niets wat het lijkt, maar dat gegeven wordt al snel voorspelbaar. Dat het een enerverende zit blijft, is grotendeels te danken aan de uitstekende vertolkingen van zowel Kidman als haar filmvader Christopher Walken.
