De Deense broers Elias en Gabriel zijn op zijn zachtst gezegd een nogal typische combinatie. Gabriel heeft het nog wel aardig getroffen met een baan aan een universiteit en een aardig stel hersenen, maar Elias is een slag apart. Hij is wanhopig op zoek naar een vrouw en als hij dan eindelijk een date heeft met een psychologe in een rolstoel dan weet hij het met ongelooflijk foute en gevoelloze opmerkingen flink voor zichzelf te vergallen. De vader van Elias en Gabriel ligt op sterven en als de oude man dan uiteindelijk het leven laat komt hij met een schokkende onthulling op de proppen. De video die hij bij wijze van testament heeft gemaakt, is van een aftandse kwaliteit en loopt abrupt af bij een enorme cliffhanger. Palief heeft zijn zoons nog net even bekend kunnen maken dat ze geadopteerd zijn en het nageslacht zijn van een excentrieke wetenschapper die door zijn vreemde experimenten tot persona non grata is verklaard door zijn vakbroeders.
Aldus luidt de premisse van het nieuwste project van de eigenzinnige Deense filmmaker en Oscarwinnaar Anders Thomas Jensen. Existentiëlere vragen dan waar je vandaan komt en van wie je al je eigenzinnigheden hebt meegekregen, bestaan eigenlijk niet. Met zijn prijswinnende Adams Apples liet Jensen al zijn uitzonderlijke, wrange en zwarte gevoel voor humor zien. Bij Men & Chicken demonstreert hij hiervan de overtreffende trap. De twee broers vertrekken naar een eiland voor de Deense kust waar ze kennis maken met de burgemeester en zijn dochter. Het huis waar hun vader verblijft weten ze vrijwel meteen te vinden, maar ze krijgen allesbehalve een hartelijk welkom. Gabriel en Elias zijn namelijk niet de enige kroost van hun biologische vader. Ze worden op uiterst gewelddadige wijze de deur gewezen. Maar de mannen laten zich niet kisten en proberen wanhopig een weg te vinden om zich toch toegang tot het huis te verschaffen en zo antwoorden op hun verleden te vinden.
Het lijkt wel alsof er op het Deense eiland en tja eigenlijk in de hele film van Jensen geen normaal persoon rondloopt. Het is een opeenstapeling van idioten die in Men & Chicken de dienst uitmaken. Het zijn bovendien ook nog eens personages die zich geen moer lijken aan te trekken van hun omgeving en de mensen die er deel van uitmaken. Zo is Elias bijvoorbeeld behoorlijk seksueel gefrustreerd en voelt hij de behoefte om bij het zien van een vrouw mooi of niet en na het verstrijken van een bepaalde tijdsperiode even in zijn eentje in een hoekje de hand aan zichzelf te slaan. Gabriel is dan misschien de slimste van het stel, maar ook hij weet eigenlijk helemaal niet hoe hij met andere mensen om moet gaan. De vader van de twee broers woont in een gigantisch bouwvallig landhuis waar gewoond wordt met en tussen de beesten. Deze kinderboerderij biedt niet alleen aanleiding tot veel gorigheden en bizarre situaties, het lijkt ook de gedachte te onderstrepen dat Jensen niet zo heel veel onderscheid tussen mens en dier wil en kan maken. Hier wordt enkel vanuit primair instinct gehandeld. Het is een thema dat in de vergaande conclusie tot in de extremen wordt uitgebouwd. Tussendoor sijpelt dan nog de toenadering die Gabriel en Elias met hun familie proberen te zoeken.
Ook hier weet Jensen weer een keur aan bekende Deense acteurs aan zich te verbinden. Sommige van de castleden, onder wie een magistrale Mads Mikkelsen, zijn haast onherkenbaar en spelen personages die de schaamte ver voorbij zijn. Misschien wil Jensen er wel mee uitdrukken dat familie leuk en aardig is, maar je alleen geboren wordt en alleen sterft. Twee tegenstrijdigheden die opvallend goed samengaan. Om zijn punt te maken dat iedereen uiteindelijk op zichzelf teruggeworpen wordt, rijgt de creatieve regisseur groteske dwaasheden aan elkaar. Er kan in het geboortehuis van de mannen werkelijk nooit eens iets normaal gaan. Er wordt als kleine kinderen ruzie gemaakt over vanaf welk bord gegeten wordt en de kamer wordt kort en klein geslagen als iemand iets niet bevalt. De gebruikte sets zijn wonderschoon in al hun corrupte smerigheid. Absurdistischer dan dit wordt cinema bijna niet, maar Jensen houdt je bij de les door zijn geloofwaardige excentriekelingen gevoel en een hart mee te geven. Men & Chicken haalt het qua scherpe maatschappijkritiek niet bij Adams Apples maar is heerlijk onconventioneel en lekker raar.
