Een lobbige pandabeer die het schopt tot meester in de kungfu. Dit was het uitgangspunt van Kung Fu Panda, de animatiefilm waarmee DreamWorks zich acht jaar geleden naar de top van het genre knokte. Het eerste deel ging over het proces waarin panda Po, die zijn vader nooit heeft gekend en werd opgevoed door een gans, zijn roeping vond en zich van kok naar vechter opwerkte. In het vervolg uit 2011 moest Po zich verzoenen met zijn verleden en een nieuwe vijand het hoofd bieden. In feite wordt deze verhaallijn in het onvermijdelijke derde deel uit de ongetwijfeld nog heel lange reeks nog eens dunnetje overgedaan. Kung Fu Panda 3 zit weer vol prachtige animaties en gevatte humor, maar moet het stellen met een herhaling van zetten. Een teken dat de vraatzuchtige pandabeer zijn langste tijd heeft gehad en je de positie van underdog niet eeuwig kan blijven vasthouden?
Zoals bij het vorige deel ook al het geval was, speelt het tweekoppige regisseursteam op safe door zo veel mogelijk bestaande personages te recyclen en enkel met wat nieuwe bijfiguren en een nieuwe vijand op de proppen te komen. Oude wijn in nieuwe zakken dus. Dit keer is het een wraakzuchtig rund dat luistert naar de naam Kai die uit de geestenwereld is ontsnapt en probeert het aardse domein onveilig te maken. Po komt op zijn beurt voor een nieuwe taak te staan als zijn leermeester Shifu hem bombardeert tot zijn opvolger. De panda moet opeens les gaan geven aan het team dierlijke vechtersbazen waar hij eerder nog gewoon deel van uitmaakte. Dit staat garant voor vele hilarische situaties, maar met dit bijltje hebben de schrijvers van de animatiereeks ook al eerder gehakt. Het is vrij eenvoudig om Po uit zijn comfortzone te halen en hem onmogelijke, vergezochte opdrachten te laten uitvoeren. Daar komt ook nog eens een bijzondere hereniging bij die hem bij een dorp vol pandas brengt waar uiteindelijk de strijd met de bloeddorstige Kai moet plaatsvinden. Ondertussen moet onze goedzak zijn chi, de innerlijke geest die voor rust zorgt, zien te vinden.
Kung Fu Panda deeltje drie tapt dus nog meer uit hetzelfde vaatje. Lange tijd boeit dit weinig, omdat de schamele vernieuwingen bijna allemaal meteen worden opgeworpen. Als de verrassing er wel zon beetje vanaf is verplaatst het decor zich naar het pandadorp, waar het verhaal en tempo flink inzakken. Po wordt onthaald als een held die het dorp de fijne kneepjes van de kungfu kan bijbrengen. Tegelijkertijd bekruipt het ongemakkelijke gevoel dat de pandabeer waar het allemaal om draait wellicht niet zo uniek is. Het is een foute inschatting geweest om Po op te laten gaan tussen de andere pandas, hoezeer de schrijvers ook hun best doen om de zwart-witte knuffelberen onderscheidende persoonlijkheden mee te geven. Het zijn er alleen zo veel, dat al deze nieuwe bijfiguren wegvallen in de massa. Bovendien is het verblijf in het dorp langdradig, zonder al te veel ontwikkelingen of actie. Het is een doorzichtige opmaat richting finale, waarin Kai en zijn jade-kleurige handlangers het pandadorp onveilig proberen te maken.
Het is een treurige constatering dat de rek er zo snel uit lijkt te zijn. Dit is een serie die zich makkelijk zou kunnen herpakken bij een vervolg waarbij de inventiviteit wel weer hoog in het vaandel staat. Het voorgaande deel genoot nog het voordeel van de twijfel, doordat het op veilige wijze nog wel nieuwe paden durfde in te gaan. Met deel drie is het armzaliger gesteld. Een heel dorp vol pandas pakt toch niet zo verfrissend uit als de makers hebben voorgestaan. Dit betekent overigens niet dat Kung Fu Panda 3 geen feest voor het oog is. Helaas slaat een visueel overdonderend plaatje flets uit als het een gebrekkig scenario moet ondersteunen. We geven Po en zijn vechtende dierenteam, waarvan het totaal overigens niet meer is dan de som der delen, nog één poging tot revanche. Laten we mediteren op bezinning, innerlijke rust en goed karma.
