Uiterlijk is alles! Althans tot deze oppervlakkige conclusie komt superheld tegen wil en dank Deadpool als hij zijn misvormde gelaat aan een bevriende barman laat zien. Ooit David Beckham wel eens horen praten? Zodra de voetballer zijn mond opentrekt, lijkt het wel alsof hij helium heeft ingeslikt. En wat dacht je waar Ryan Reynolds zijn acteercarrière aan te danken heeft? Opvallend detail is dat Reynolds nou net de acteur is die op geniale wijze invulling geeft aan Wade Wilson alias Deadpool. Zijn uiterlijk heeft Wade op moeten geven voor volledige genezing van terminale kanker en de gave om te regenereren en onsterfelijkheid. Zijn humor mocht hij gelukkig behouden en laat dat nu naast de casting van Reynolds de sterkste troef zijn van deze X-Men spin-off. Vanaf de oogstrelende titelsequentie, die even alle plichtmatige elementen van een superheldenfilm opsomt (humeurige tiener, CGI-personage, overbodige cameo), tot het voor stripboer Marvel plichtmatige filmpje na de aftiteling: Deadpool is naast wervelende actie een kanonnade van gevatte oneliners en razendsnelle dialogen.
Het begint al met Wade in een taxi die de kijker vertelt dat het leven hem ooit voor de wind ging. Tijdens de belangrijkste afrekening neemt filmmaker Tim Miller ons in zijn speelfilmdebuut mee naar een flashback naar betere tijden. Wade was eens onderdeel van de Special Forces en daarna succesvol huurling en womanizer. Hij ruimde de rotzooi op van zijn opdrachtgevers. Dit draaide heus niet altijd om moord en doodslag, maar ook om het duidelijk maken aan een pizzakoeriertje dat hij zijn ex-vriendinnetje niet meer moet stalken. In zijn stamkroeg, waar het er regelmatig zeer ruw aan toegaat, loopt Wade de mooie stripper annex prostituee Vanessa tegen het lijf. Het stel krijgt alle geluk van de wereld in de schoot geworpen, maar blijft lekker aan elkaar gewaagd. Dat slaat het noodlot toe en krijgt Wade te horen dat de uitzaaiingen door zijn hele doorgetrainde lijf zitten. Hij besluit Vanessa te verlaten om haar een zwarte toekomst te besparen. Er is echter iemand die hem kan helpen. Mutant Ajax kan Wade genezen en onderwerpt hem aan etmalen vol martelingen. Doel is Wades lichaam te laten muteren, maar alles komt tegen een prijs. Als deze prijs veel groter is dan hem aanvankelijk is voorgeschoteld, zint Wade als alter ego Deadpool op wraak.
Deadpool is een welkome afwisseling in al het superheldengeweld dat in grote dichtheid op de bioscoopganger wordt afgevuurd. De film durft Marvel en zichzelf op de hak te nemen en te betwijfelen. Er komt een stortvloed aan veelal verbale verwijzingen naar bekende reeksen als The Avengers, natuurlijk X-Men en Reynolds eigen, andere superheld The Green Lantern voorbij. Net als bij Kick Ass werkt dit opvallend verfrissend. De spraakwatervallen die uit de mond van Reynolds personage komen rollen zijn gevat maar worden nergens pedant. Ook wordt er op onnavolgbare wijze de vierde muur doorbroken (en zelfs een vierde muur binnen een vierde muur, zoals Deadpool zelf ook nog maar even benoemt) en vervaagt op ettelijke momenten het onderscheid tussen de fictieve wereld in het universum van X-Men en de acteurs die erin opereren. Het schrijversteam speelt voortdurend met deze elementen en de wagonlading aan clichés die het genre nu eenmaal kent. Telkens als je de makers denkt te kunnen betrappen op een afgezaagd verhaalelement of plotwending zijn de schrijvers je voor en benoemen het of geven er een originele draai aan.
Officieel opereert Deadpool in hetzelfde universum als de X-Men. Er komen dan ook wel wat mutanten en zelfs het opvanghuis van professor Xavier voorbij, maar onze nieuwe superheld is een eigen podium gegund. Als relatief verse comicfiguur was Deadpool aanvankelijk meer een schurk die later in een antiheld veranderde. Deze eerste stap is in deze verfilming overgeslagen al blijft het personage zijn onaangename kantjes behouden. Ook wat betreft seksuele toespelingen zijn de schrijvers niet bang geweest. Het beroep van Vanessa wordt een beetje weggemoffeld, maar er wordt uitgebreid gerefereerd aan masturbatie en Reynolds personage experimenteert samen met zijn liefje ook flink in de slaapkamer. Met sommige handelingen zullen macho alfamannetjes niet zo blij zijn. Ook al is veel opgehangen aan tekst, op het visuele en actievlak valt er genoeg te beleven. In de non-verbale scènes zit zeker net zo veel actie en humor al is het maar omdat onze antisuperheld Deadpool nergens bang voor is en toch niet dood kan. Waar dit had kunnen leiden tot flauwe uitwegen en gemakkelijke oplossingen, spreiden ook hier de scenaristen veel originele vondsten tentoon.
Deadpool is met de onconventionele aanpak en geslaagde humor na Kick Ass, The Avengers en Guardians of the Galaxy een nieuw hoofdstuk in de reeks superheldavonturen die het superheldgenre van de nodige zelfrelativerende humor voorzien. Wat het onderscheidt van deze illustere voorgangers is dat de zelfspot nog nooit zo scherp was. Graag een hele franchise van hetzelfde niveau!
