Het horen van de naam Eddie Murphy tezamen met het nieuws dat hij een nieuwe film heeft afgerond die klaar is voor vertoning roept zowel scepsis als nieuwsgierigheid op. Scepsis omdat Murphy er een sport van lijkt te maken om in steeds slechtere films te spelen. Nieuwsgierigheid omdat je toch wilt weten of dat opnieuw het geval zal zijn.
Nillians zijn kleine, algemeen beschaafd Engels pratende buitenaardse wezens. Ze zijn in een schip naar onze planeet gevlogen om een kleine bolvormige steen buit te maken die hun planeet Nil van de ondergang moet redden. Het schip heeft een menselijke vorm in de gedaante van Eddie Murphy en luistert naar de naam Dave Ming Chang (deze achternaam is volgens Google de meest voorkomende op onze planeet). Op zoek naar de waterzuigende bol krijgen de Nilians hulp van de kleine maar slimme schooljongen Josh en zijn zeer knappe moeder Gina. Geleidelijk aan komen de Nillians tot de ontdekking dat deze enorme aardse monsters een goed hart hebben maar ook heel vreemde gewoontes.
Buitenaardse wezens die de aarde aandoen is niet nieuw en dat ze zich voordoen als mens ook niet. Wat maakt deze film dan de moeite waard om te bekijken? Het ontluisterende antwoord luidt: niets. Het verhaal is weinigzeggend en bestaat uit een missie waar later weer van af wordt gezien om de aarde te sparen. Wat is er ineens gebeurd met de compassie voor de eigen planeet? Is die plotseling niets meer waard? Logica is niet alles maar als leidraad zou het toch wel fijn zijn.
De humor is bij vlagen grappig en de kleine plotuitweidingen over het steeds aardser worden van de Nilians zijn redelijk geslaagd. Eén crewlid gooit de ketenen van zijn macho-image overboord en blijkt homo, compleet met alle strakke danspassen. De techneut is lyrisch over MySpace en zijn duizenden nieuw verworven vrienden. Het stoerste lid waagt zelfs een sprong van het schip in de koffie van een tot X-Files-aficionado verworden politieagent.
Meet Dave is smakeloos, niet in de zin van foute smaak maar van het ontbreken van smaak. Zoals de schrijvers zelf stellen: je kunt een geweldig gek idee hebben maar dit veranderen in een grappig maar realistisch verhaal, dáár ligt echt de uitdaging. Helaas zijn de fantasie en het gevoel voor humor van de makers volstrekt ontoereikend om deze uitdaging aan te kunnen gaan. Murphyfans kunnen gerust zijn, het acteerwerk is in orde. Zijn keuze in scripts vereist echter een drastische verandering.
