The Women is een film waar - met uitzondering van een scène aan het einde - geen enkele man in voorkomt. Niet alleen zijn de hoofdpersonen allemaal vrouwelijk, maar ook iedereen die op straat loopt. De film is bovendien geschreven en geregisseerd door een vrouw en ook de editor had twee X-chromosomen. En daarom juist is het zo frustrerend dat het zon ongelofelijk waardeloze film is, waardoor ik me haast voor mijn eigen sekse zou gaan schamen.
Behalve dat zijn de hoofdpersonen stuk voor stuk weerzinwekkende, rijke, egoïstische zeurpieten die leven voor hun manicures en hun geshop bij Saks op Fifth Avenue. Erger nog, de film ondersteunt het belachelijke vooroordeel dat vrouwen niet grappig (kunnen) zijn: het is niet eens zo dat de grappen niet erg grappig zijn, maar dat ze haast niet als grappen te herkennen zijn. Zelfs de technische aspecten, zoals make-up, belichting en montage, zijn van een bizar laag niveau.
Het plot dan maar: de man van Mary Haines gaat vreemd met het meisje dat parfum verkoopt bij Saks (even een voorbeeld van een grap: what does she sell? Chanel number shit?). Haar vriendinnen - carrièrevrouw Sylvie, babymachine Edie en minderhedenvertegenwoordigster Alex - vinden dat ze wraak moet nemen. Haar moeder raadt haar aan het te negeren. Maar eigenlijk moet ze vooral zichzelf ontdekken. Raad eens hoe het eindigt?
Toegegeven: Candice Bergen is erg goed als de moeder van Mary, en zij weet het meeste te maken van het materiaal. Eva Mendes heeft als de bitchy Crystal ook duidelijk veel plezier. Het publiek jammer genoeg niet. Ik heb het origineel uit 1939 niet gezien, maar ik kan vol vertrouwen zeggen dat die film beter is - slechter kan hij onmogelijk zijn. Zelfs voor chickflickliefhebbers geldt: doe het jezelf niet aan.
