Vermaak met een grote V is wel besteed aan Andy Tennant, die met zijn nieuwste film wederom bewijst zich volledig thuis te voelen in het humorgenre. Want grappig is de film zonder meer en met een overvloed aan slapstickelementen biedt Fools Gold ons voldoende mogelijkheid weg te zinken in de prettige en gedachteloze sfeer van een exotisch avontuur.
Met gemak bedient Tennant zich van allerlei ingrediënten om het voor ons een aangename zit te laten zijn. De fotografie, zowel boven als onder het water, is aardig en het acteerwerk van het volledig op elkaar ingespeelde koppel Hudson McConaughey (al eerder samen te zien in How to Lose a Guy in 10 Days) en de altijd natuurlijk en groots acterende Donald Sutherland (die zich gemakkelijk voor dit soort lichte kost laat casten) is onberispelijk. En door de aanwezigheid van de nodige actie en avontuurlijke elementen kent de film een consequent en ontspannen dobberend tempo. Je zou bijna vergeten dat er meer kan zijn dan lekker weer, mooie boten, voor de hand liggende plotschemas en voorspelbare dialogen. Of het bezwaarlijk is? Geenszins, maar de film maakt dan ook geen aanspraak op de originaliteitprijs, of wat voor noemenswaardige prijs dan ook. Fools Gold mist verhaaltechnisch alle spanning of uitdaging, en je kunt als kijker ook niet anders dan meegaan in de enigszins oppervlakkige vertelling van een speurtocht naar een in 1715 vergaan Spaans schip vol koningsschatten, met een eveneens voorspelbaar resultaat. Eigenlijk valt er ook niet veel meer te vertellen over deze film dan wat er al staat, mits je niet tot in detail de inhoud zou willen weergeven.
Wel opmerkelijk in deze avontuurlijke (actie)komedie is hoe consequent en vooral letterlijk de filmtitel de plot en het acteerwerk begeleidt. De halfopen en lichtelijk scheve mond van Finn is veelzeggend en het feit dat Gemma, de ultieme bimbo van het gezelschap, de beslissende aanwijzing aanreikt, is betekenisvol. Voorts is de opzichtige parallel tussen het romantische en licht heroïsche verhaal achter de verloren schat en de liefdesperikelen van het echtpaar Finnegan aandoenlijk. Het lijkt op een moedwillige glimlach in de richting van de boeketreeksromantiek, al zal het gemak waarmee de goedgespierde, diepgebruinde macho Finn zijn naar zelfstandigheid neigende eega terugwint, of de harten weet te stelen van het in de kombuis opererende gaystel, bij menig feministe de haren blijvend overeind doen staan.
Tennant is een vaardige regisseur, maar bewandelt hier ook voor hem een bekend pad. Enige uitdaging lijkt hem vreemd en met zijn Fools Gold wil hij ons vooral plezieren. En met succes! Wie vermaakt wil worden, wordt op zijn wenken bediend in deze lichtvoetige komedie, maar men moet dan ook geen hoge eisen stellen aan dat vermaak, om van enige intellectuele prikkels maar te zwijgen.
