Souad bestaat uit een aaneenschakeling van losse, intieme momenten tussen tieners onder elkaar en hun interacties met volwassenen. Soms levert dat scherpe observaties en mooie scènes op over verlangen en religie in het leven van een tienermeid in hedendaags Egypte. Helaas zijn het er te weinig om als dramatisch geheel te overtuigen.
Souad bestaat uit twee delen: in de eerste helft is Souad de hoofdpersoon, in de tweede helft haar iets jongere zus Rabab. Souad en Rabab zijn typische tieners: ze maken ruzie, maar gaan ook voor elkaar door het vuur en hebben plezier met elkaar. Souad maakt zich erg zorgen om haar schoolresultaten, Rabab heeft er meer vertrouwen in.
Ayten Aimin biedt met haar documentaire-achtige regie en script een intiem inzicht in hun leefwereld, en die van hun vriendinnen Wessam, Amira en Yara. Zoals alle tieners zijn ze geïnteresseerd in het andere geslacht, maar in Egypte moet dat in het geheim. Tegenwoordig kom je met mobiele telefoons en sociale media wel een heel eind. Tegelijk hebben ze ook gesprekken over religie en familie.
Souad is een serieuze meid. Serieus over haar schoolresultaten. serieus over haar geheime relatie met de oudere, al volwassen Ahmed en serieus over de verschillende identiteiten die ze als moderne jonge vrouw in Egypte aanneemt en mee speelt. Al vanaf de openingsscène is dat te zien, wanneer ze in de bus aan een oudere en een jonge vrouw hele andere verhalen over zichzelf en over Ahmed vertelt. Haar familie krijgt natuurlijk weer een ander verhaal te horen.
De enige die de echte Souad lijkt te kennen is Rabab, die haar zus op allerlei manieren meemaakt. Toch komt het voor haar als een enorme schok als Souad zelfmoord lijkt te plegen. Of viel ze gewoon per ongeluk van het balkon? Rabab gaat op zoek naar antwoorden, door in Souads telefoon te duiken en al haar berichten met Ahmed te lezen. Dan eist ze een ontmoeting met Ahmed, die een dag lang zal duren en de tweede helft van Souad in beslag neemt.
Echt veel inzicht biedt dit gesprek helaas niet en tijdens deze lange conversatie kabbelt Soaud misschien iets te kalmpjes voort in verhouding tot de dramatische aanleiding. De scherpe en interessante observaties, over het leven van jonge vrouwen en tieners in het moderne Egypte in een stad aan de Nijl, zitten vooral in de eerste drie kwartier van Souad. Hoewel in het gesprek daarna nog wel wat in die trant volgt, is dat niet genoeg voor dramatische impact als geheel. Wat overblijft zijn een aantal mooie momenten en interessante interacties, intiem gefilmd, die in een scherper script mogelijk meer zouden beklijven.
