Shaolin Soccer
Recensie

Shaolin Soccer (2001)

Grappig, snel en origineel, maar toch is het niet allemaal zo mooi als het had kunnen zijn.

in Recensies
Leestijd: 3 min 2 sec
Waar Spirited Away het grootste kassa-succes aller tijden in Japan was, heeft Shaolin Soccer de eer om de best verdienende film in Hong Kong aller tijden te zijn. Met een opbrengst van meer dan 60 miljoen dollar. Verder valt er tussen beide films nauwelijks een vergelijking te maken, behalve dat ze beiden iets héél anders bieden dan wij westerlingen gewend zijn.

Shaolin Soccer draait om een ooit befaamde voetballer, nu mank en arm. Nadat hij ook nog eens word ontslagen bij een vroegere medespeler is hij de wanhoop nabij, tot hij een jonge kung-fu leraar, gespeeld door Stephen Chow (door sommiggen betiteld als de "Jim Carrey van het Oosten), tegenkomt. Deze wil kung-fu weer populair maken, en ziet in dat het combineren van voetbal en vechtsport helemaal geen slecht idee is. Voetbal is immers toch gewoon oorlog. Samen met vijf van zijn vrienden (ieder met een eigen kung fu-achtige specialiteit) vormen ze een voetbalteam. Het idee achter het verhaal is origineel, maar de rest wordt keurig volgens de bekende genreregeltjes afgehandeld. Dat geeft niet, aangezien het verhaal bij deze film eigenlijk totaal niet van belang is.

Wat wel van belang is zijn de uitzinnige vondsten: Bollywood-achtige liedjes in het eerste kwartier, een aantal goed herkenbare verwijzingen naar andere films, Matrix-en Dragonball Z-achtige effecten bij het voetballen, Amélie-achtige visuele zijweggetjes en verrukkelijke Lagaan-achtige cliché's. De humor is ook niet de minste, zeker in het eerste uur bevat de film erg veel grappen, die niet allemaal even subtiel zijn (de dikke voetballer die wild wordt als hij eieren ziet) maar vaak wel uiterst effectief. Wie de eerste echte wedstrijd ziet die het team speelt begrijpt wat ik bedoel.

De marketing van de film leunt nogal zwaar op de Special Effects. Niet geheel onterecht, aangezien er een paar schitterende staaltjes in zitten, die vaak ook nog eens leuk in het verhaal verweven zijn. De speciale krachten van de spelers lenen zich bijvoorbeeld uitstekend voor digitaal spierballenvertoon. De keeper kan bijvoorbeeld, op een manier die aan de metrostation-scene in The Matrix doet denken, ballen stoppen en de hoofdpersoon schopt meerdere malen zo hard tegen een bal dat het grasveldje uiteen word gereten. De leukste Special Effects zitten echter in het begin, waar wordt uitgelegd hoe handig kung fu wel niet is. Je trapt zo een koelkast bovenop de vuilnishoop. En ook zoete broodjes bakken gaat zo véél makkelijker.

Er is veel positiefs over Shaolin Soccer op te merken. De film is grappig, snel en biedt originaliteit. Toch is het niet allemaal zo mooi als het had kunnen zijn. Hoewel het budget vrij groot was doet de beeldkwaliteit nogal grof aan, net zoals de wat onzorgvuldige regie en de brakke acteerprestaties. Ook heb je bij de laatste wedstrijd, zo'n twintig minuten voor het einde, het eigenlijk wel gezien. De Special Effects worden allemaal nog een keer in de herhaling gegooid, maar dan twee keer zo groot, waardoor de film een beetje té Dragon Ball Z wordt. En omdat de Goeien in een film als deze nooit zullen verliezen van een met drugs opgepept team dat zich 'Team Evil' noemt is het ook niet echt spannend te noemen, hoeveel spelers er ook op de brancard worden afgevoerd. Toch is de film zijn bioscoopkaartje best waard, zeker voor degenen die wel popcornvermaak willen, maar ook een keer iets anders dan de Amerikaanse blockbusters.

Verder is de film ook al te koop op DVD (na wat zoekwerk). Ook leuk, aangezien deze film ideaal is voor een regenachtige zondagmiddag met wat vrienden.