Cast: Brendan Fraser, Jenna Elfman, Steve Martin, Bugs Bunny, Daffy Duck e.a
Een groot deel van het hedendaags bioscooppubliek zal bekend zijn met de Looney Tunes. Een groot deel van dit publiek, waaronder ik mijzelf moet rekenen, kent deze tekenfilmfiguren vooral van TV. Later zijn er enkele avondvullende Looney Tunes-films gemaakt, met als bekendste Space Jam. Toch hebben de Looney Tunes bij mij nooit dezelfde sympathie weten te wekken als Disneys creaties. Ergens heb ik altijd de magie gemist die je bij Disney in elk frame altijd weer kan terugvinden.
Looney Tunes: Back in Action verhaalt over de twee bekendste Looney Tunes, Bugs Bunny en Daffy Duck, die samen met Jenna Elfman en Brendan Fraser de wereld moeten redden van het kwaadaardige ACME concern dat onder leiding staat van de altijd irritante Steve Martin. Het geheel is geregisseerd door de erg bekwame, maar de laatste jaren vooral in B-films grossierende, Joe Dante (Gremlins). Het verhaal is natuurlijk maar een vehikel om de Looney Tunes alle ruimte te bieden om hun kunsten te vertonen. Alle bekende en minder bekende Looney Tunes figuren passeren de revue, van de Tazmanian Devil tot (miep miep) Road Runner. Waar de hoofdrolspelers zich ten strengste realiseren dat het niet om hen, maar om de Looney Tunes gaat, doet Steve Martin desondanks verwoede pogingen om toch ook een komische bijdrage te leveren. Dit mislukt.
De film houdt voortdurend de vaart erin, wat het tot een lekkere wegkijker maakt. Hilarisch is de scène in het Louvre waarbij schilderijen (o.a. 'De Schreeuw' van Munch) dienen als decor voor een achtervolging. Dit soort innovatieve scènes zorgen ervoor dat de film toch boven de standaard hap-slik-weg-blockbuster komt. Het is dan toch ook erg jammer dat Warner Brothers het niet kon laten om enorm opzichtige product placement te gebruiken, wat overigens ook in de film m.b.v. een grap erkend wordt (wat het niet minder sneu maakt).
En juist dit is het probleem met LT. Geen moment gedurende de film heb je het idee dat je gepakt wordt. Die magie die in bijvoorbeeld een film met eenzelfde concept namelijk Who Framed Roger Rabbit overduidelijk aanwezig was is bij deze film in geen velden of wegen te bekennen. Het verhaal is uitermate slap en voorspelbaar. Het feit dat Steve Martin acte de présence mag geven is een kapitale vergissing en bij de twee hoofdrolspelers heb je geen moment het idee dat er iets bloeit. Natuurlijk zijn dit eigenschappen die er minder toe doen als je gewoon een blockbuster wilt maken, maar verwacht dan in een tijd van Finding Nemo en LOTR niet dat je het goed zal doen in de box office, wat dan ook blijkt.
Kortom: Looney Tunes: Back in Action is een leuke film die zeker een hoge amusementswaarde heeft. De voortdurende actie en vaart in de film zorgen ervoor dat je je geen moment hoeft te vervelen (m.u.v. de scènes met (jaja) Steve Martin). Zeg maar een perfecte film om een keer te gaan huren.
