Cast: Brendan Mackey (Joe Simpson), Nicholas Aaron (Simon Yates), Ollie Ryall (Richard Hawking) en
Joe Simpson, Simon Yates & Ollie Ryall als zichzelf.
In 1985 deden twee Britten, Joe Simpson en Simon Yates, een poging om de top van de Siula Grande in Peru te beklimmen. Deze berg, onderdeel van de Peruaanse Andes, was nog nooit succesvol beklommen. Terwijl een derde man (Richard Hawking) achterbleef in het basiskamp, begonnen Joe en Simon aan hun klimtocht. Ze wilden de berg in één keer in een paar dagen bedwingen. Na een moeilijke en levensgevaarlijke tocht stonden ze drie en een halve dag later op de top, maar nu kwam pas het moeilijkste deel van de tocht: de terugweg. De vierde dag brak Joe zijn been op drie verschillende plekken en zijn situatie leek hopeloos, want met een gebroken been op zon grote, steile berg, zonder hulp van buitenaf, is men zo goed als dood. Tot Joes verbazing bedacht Simon een plan om hen beiden veilig aan de voet van de berg te krijgen, maar op een gegeven moment ging dat mis en kwam Joe in een situatie terecht waaruit hij onmogelijk levend vandaan kon komen. Simon ging ervan uit dat Joe dood was en ging alleen verder. Uiteindelijk brachten beiden het er wonder boven wonder levend vanaf.
Touching The Void is een documentaire over deze gebeurtenis. Simon, Joe en in mindere mate Richard vertellen hun verhaal. Beelden van de bergbeklimmers die hun verhaal vertellen worden afgewisseld met een reconstructie van hun belevenissen. Deze vertelwijze heeft zijn voordelen en zijn nadelen. De voordelen zijn onder andere het rustige doch spannende tempo en een gezonde afwisseling van beelden. Het nadeel is vooral dat je van tevoren weet dat iedereen nog leeft, gezond is en er goed uitziet, waardoor een deel van de spanning, die sommige stukken van het verhaal zeker hadden kunnen opwekken, vanaf het begin weggenomen wordt. Ondanks dat is de film wel enerverend, wat vooral toe te schrijven is aan de beproevingen die beide mannen moeten doorstaan, die soms behoorlijk gruwelijk zijn. Vooral Joes eenzame en wanhopige reis is een afschuwelijke, zeer pijnlijke tocht die onmogelijk lijkt af te leggen. Het is verbazingwekkend waar een mens allemaal toe in staat is om in leven te blijven, al is de situatie nog zo hopeloos en de pijn die hij lijdt nog zo ondraaglijk.
Het gebruik van professionele acteurs in de reconstructie stoort niet dankzij het feit dat hun gezichten door sneeuw, kou en andere zaken vrijwel onherkenbaar zijn, iets wat in de realiteit ook zo was. Richard Hawking was enorm geschokt toen hij Simon zag, en later durfde hij niet naar Joe te kijken, uit angst een onmenselijk wezen te zien.
De reconstructie, opgenomen in de Andes en in de Alpen, levert af en toe een paar mooie plaatjes van de berg en van een gletsjer op. Van de met sneeuw bedekte landschappen is het natuurlijk niet zo moeilijk om aardige beelden op te nemen, maar toch wordt dit zeer vakkundig gedaan. Hoewel de film door de camerastandpunten soms iets fictioneels krijgt, wordt het gevoel van realisme in stand gehouden door de goede vertelstemmen van Joe en Simon. Zelfs als de film even surrealistisch wordt, verliest de film niet zijn realisme.
Al met al is Touching The Void niet alleen een aardige documentaire, maar soms ook een redelijk goed drama. Helaas wordt in het begin meteen de spanning uit de film gehaald. De focus ligt meer op het menselijk lijden, zowel fysiek als mentaal, en dat is ook geen slechte keuze. Wat een mens allemaal niet kan doorstaan en van zichzelf kan eisen!
