Claude Nuridsany en Marie Pérennou zijn de makers van Microcosmos. Wie deze film gezien heeft weet dat zij in staat zijn om ons beelden te tonen die een kijk bieden op een wereld die wij normaal gesproken niet te zien krijgen, zonder gebruik te maken van dure special effects en computeranimaties, maar door ongelooflijk knap camerawerk en ingenieuze montage. De naam Genesis is een verwijzing naar het eerste bijbelboek, dat de schepping van de aarde en de mens beschrijft. In deze film vertelt een oude Afrikaanse man op traditionele wijze over het ontstaan van de wereld en van het leven. De verteller neemt de kijker mee terug in de tijd, naar de oerknal, naar het ontstaan van onze planeet en het ontstaan van het leven. Hij vertelt verder over de ontwikkeling van dat leven, van de overgang van het water naar het land. Hij vertelt over de cyclus van geboorte, leven en dood met alle facetten als voortplanting, het vinden van eten en het verdedigen van een territorium. En aan het einde keert alle leven weer terug naar de bron van haar ontstaan.
Natuurlijk is het voor een recensie ongebruikelijk dat de hele plot van tevoren wordt verklapt. Voor Genesis kan dat echter helemaal geen kwaad, omdat de film eigenlijk geen plot heeft. Net als in Microcosmos spelen de beelden de hoofdrol. De verteller verzorgt de inleiding en praat een paar minuten over een bepaald aspect, waarna de beelden het overnemen. Geen voice-over dus, maar pure beelden. Hele mooie beelden ook; vaak indrukwekkend, soms vertederend, voyeuristisch en dan weer verbijsterend, die op de montagetafel tot een echt verhaal zijn gesmeed, en door de begeleidende muziek helemaal tot leven komen. Letterlijk in dit geval.
We 'zien' het ontstaan van het heelal, verbeeld in een simpele chemische reactie in een vloeistof, woeste vulkaanuitbarstingen en lavastromen voeren ons door de kinderjaren van de Aarde, Komodovaranen klimmen door huizenhoge golven uit de zee (en symboliseren zo de verovering van het land door zeewezens) om zich vervolgens te meten met een concurrent in de strijd om territorium, voedsel en vrouwtjes. Maar we zijn er ook getuige van hoe een kuiken uit een ei kruipt. Niks nieuws, maar wie heeft dat ooit van binnen uit gefilmd?
Na elk 'hoofdstuk' keert dan de verteller weer even terug, om ons me te nemen naar de volgende fase. Deze onderbrekingen zorgen voor een mooi ritme in de film; ze zijn over het algemeen uitstekend getimed en duren niet zo lang dat je als kijker uit de betovering wordt gehaald.
Toch is het deze verteller die de film het grootste nadeel bezorgt. In de versie die in de Nederlandse bioscopen draait wordt de stem nagesynchroniseerd. En aangezien het om een Afrikaanse verteller gaat, is ook het accent van deze stem daarop aangepast. Voor mij persoonlijk werkte deze keuze niet. Aangezien de stem alleen samenvalt met de beelden tijdens de korte tussenstukjes zou het totaal niet storend zijn geweest om de originele Franse stem te laten horen en deze te ondertitelen.
Genesis is dus een verhaal zonder acteurs (anders dan de verteller en de dieren, die overigens in de aftiteling 'in order of appearance' allemaal worden genoemd), zonder plot, puur verteld in beelden. Verplichte kost dus voor wie Microcosmos of Deep Blue mooi vond, en een uitnodiging om de deur eens uit te gaan voor wie graag kijkt naar de natuurdocu's op Discovery Channel. Liefhebbers van het geijkte Hollywoodspektakel, catchy one-liners, of bizarre plotwendingen kunnen deze film beter overslaan.
