Doet ie t of doet ie t niet. In die fase bevindt acteur Pierce Brosnan zich momenteel in de maar voort slepende race om de nieuwe James Bond-vertolker. Het getouwtrek om de prestigieuze 007-titel mag dan inmiddels wel soap proporties hebben gekregen, de mediahype is al een heel stuk spannender dan de vorige drie vervelende Bondfilms bij elkaar. Brosnan, die liet weten het zat te zijn om de geheim agent langzamerhand tot een soort science fiction-held te zien worden, diende na vier delen zijn ontslag in bij Bond-godin Barbara Broccoli. Toen echter duidelijk werd dat ze voor het 21ste deel de beroemdste Brit weer in oude staat wilde herstellen voor een remake van Casino Royale en waar spektakel weer plaats moest maken voor spionage, krabbelde de 52-jarige Ier terug. Of het te laat is zullen we hopelijk snel eens te weten komen, maar in de tussentijd lijkt hij nog volop te genieten van zijn imago als charmeur.
Wat we al zagen in The Thomas Crown Affair, waar hij een verveelde kunstdief speelde, is dat hij zichtbaar plezier heeft in het spelen van op het eerste gezicht soortgelijke maar toch meer veelzijdige rollen. Aan het invullen van de rol als James Bond zitten natuurlijk toch enorme beperkingen door het strenge dogma wat de producenten van de reeks blijven hanteren. Meer dan een handjevol gezichtsuitdrukkingen en snedige oneliners met licht opgetrokken wenkbrauwen laat het personage immers niet toe. Ook in After the Sunset lijkt Brosnan opgeluchter te kunnen spelen; alsof hij eindelijk wat bewegingsvrijheid heeft gekregen. Alhoewel hij niet het meest karakteristieke hoofd heeft van Hollywood maakt een voorzichtig baardje hem al gelijk een stuk minder glad. Ook hier valt hij in de smaak bij de vrouwtjes, kan hij overweg met een keur aan slimme snufjes en redt hij zich met gemak uit de meest benarde situaties, maar ineens wordt weer duidelijk waar het 007 aan ontbreekt: een vleugje menselijkheid.
Vol trots meldt regisseur Brett Ratner in interviews dat zijn verhaal begint met waar veel genrefilms mee zouden eindigen. Maar eigenlijk opent zijn heist-film betrekkelijk klassiek met een spectaculaire kraak waarna de dieven in kwestie elkaar beloven dat het nu echt de laatste keer was. De tevens verliefde Max en Lola hebben inmiddels aardig met hun buit kunnen sparen en vertrekken naar een eiland in het Caribische gebied om daar de rest van hun leven onder de warme zon te rentenieren. Als een cruiseschip arriveert met aan boord een zwaar bewaakte, kostbare diamant kruipt natuurlijk het bloed waar het niet gaan kan. Max neemt een kijkje aan boord en krijgt daar onverwachts bezoek. De agent Stan Lloyd (Woody Harrelson) probeert haast al zijn gehele carrière de twee tevergeefs achter de tralies te krijgen en voelt aan dat hij op het eiland, door de komst van het juweel, alsnog zijn slag zou kunnen slaan. Wat volgt is een amusant kat en muisspel waarin het trio elkaar steeds te slim is. Max en Stan gaan zelfs, in de leukste scène uit de film, onder het motto van hun gespeelde vriendschap een middagje vissen en slaan gelijk een heuse haai aan de haak.
Als Brosnan ooit van zijn Bond-imago wil afkomen moet hij natuurlijk geen films als After the Sunset blijven maken. Toch is het interessant te zien dat zelfs in een luchtig niemendalletje, die het vooral moet hebben van mooie locaties en Salma Hayeks prominent aanwezige boezem, duidelijk wordt dat er meer schuilgaat achter de in de Bondfilms zo ogenschijnlijk beperkte acteur. Toch wel een leuke vent, die Pierce. Je zou hem het bijna willen toeschreeuwen: zeg Bond toch gewoon vaarwel.
