In The Pacifier steekt actieheld Vin Diesel de draak met zichzelf door, geheel tegen zijn stoere imago in, voor onbeholpen kinderoppas te spelen. De kale mannetjesputter onderwerpt zichzelf aan het verschonen van poepluiers, het regisseren van een schoolmusical en het zingen van koddige kinderliedjes, wat natuurlijk dolkomische situaties oplevert. Of zo. Diesel treedt hiermee duidelijk in de voetsporen van Arnold Kindergarten Cop Schwarzenegger, en waarom ook niet: die heeft het met zijn carrièreplanning immers tot gouverneur geschopt. Gelijk Arnie weet Vin zich aan het begin van de film nog geen raad met de kinderen waarvoor hij ineens verantwoordelijk is, maar beetje bij beetje leren de kids en hij elkaar beter kennen en waarderen. Zij veranderen van een zooitje ongeregeld in een opgeruimd en gedisciplineerd gezin met kennis van martial arts, en hij komt erachter dat het uitschakelen van terroristen een eitje is vergeleken bij het opvoeden van een stel koters! Met dank aan Disney voor alwéér een dertien-in-een-dozijn familiefilm.
De vijf kinderen waarvoor Navy SEAL Shane Wolfe (Diesel) moet zorgen zijn het kroost van Howard Plummer, een wetenschapper die door Wolfe op spectaculaire wijze werd bevrijd uit handen van Servische terroristen, maar daarna alsnog werd omgelegd (buiten beeld natuurlijk). Plummer werkte aan een ultrageheim wapen, dat in de verkeerde handen tot een wereldoorlog zou kunnen leiden (of iets van dien aard in ieder geval). Omdat deze topgeleerde terecht - dom genoeg wordt geacht om het ontwerp van zijn vinding thuis te hebben verstopt, en er altijd nog meer terroristen op de loer liggen, krijgt Wolfe de opdracht om een oogje in het zeil te houden als oppas. Moeder Plummer verdwijnt naar Zwitserland, om daar een week lang naar het wachtwoord van manliefs bankkluis te raden.
Wolfe gaat energiek aan de slag met beveiligingscameras en GPS-trackers, maar al snel blijkt dat de Plummertjes geen enkele boodschap hebben aan zijn militaire regime. Tienerdochter Zoe geeft thuis een groot feest in zijn afwezigheid, nukkige puber Seth wil alleen maar met rust gelaten worden, en dochtertje Lulu ziet Wolfes gespierde borstkas aan voor een stel tieten. Oh, en dan is er natuurlijk nog de baby, en zijn poepluiers. De Oost-Europese nanny van het gezin pakt al snel haar biezen, en Wolfe staat alleen tegenover de rebelse kinderen, een macho conrector die staat te popelen om hem eens goed af te rossen, en de terroristen die vóór het happy end nog voor een beetje spanning moeten zorgen
The Pacifier werd gemaakt volgens een recept dat inhoudt dat je vier delen Kindergarten Cop mengt met één deel Disney-familiewaarden. Om de film vervolgens boven de weliswaar beproefde formule te laten uitstijgen zou je een extra ingrediënt moeten toevoegen, liefst een beetje inspiratie in het script, maar dat is er hier jammer genoeg bij ingeschoten. Nergens is een serieuze poging gedaan om de film een eigen draai mee te geven, en het verhaal blijft tot op de minuut voorspelbaar. Heel even, wanneer Seth ineens een swastika om zijn arm gaat dragen, hoop je dat Disney eindelijk gevoel voor smakeloze humor heeft gekregen tevergeefs uiteraard. Aan Vin Diesel zal het niet liggen. Hij kwijt zich zo goed mogelijk van zijn taak als stoere bink die in een mierzoete familiefilm terecht is gekomen, en dankzij hem blijft de film net sympathiek genoeg om geen regelrechte ergernis op te wekken. Ter compensatie mag hij aan het eind zoenen met Gilmore Girl Lauren Graham.
En wij dan?[/b]
