Regie: Paolo Sorrentino | Cast: Toni Servillo (Titta di Girolamo), Olivia Magnani (Sofia), Adriano Giannini (Valerio), Raffaele Pisu (Carlo) e.a. | Duur: 100 min.



Le Conseguenze dell’amore is te ongebruikelijk om een maffiafilm genoemd te worden. Hier geen pathetische peetvaders of andersoortige gangsternostalgie; film én hoofdpersoon kenmerken zich door een afstandelijk soort elegantie. De beeldcomposities zijn strak en helder, de uitgesproken teksten spaarzaam en elliptisch. De film begint gereserveerd en geeft pas later, wanneer Di Girolamo’s leven onherroepelijk op de afgrond afstevent, het in het verhaal schuilgaande drama prijs.
Door de vonk die overslaat tussen hem en het meisje wordt er iets losgemaakt in de sfinx-achtige Di Girolamo. Wat is niet precies duidelijk; is hij wel echt verliefd op haar? Is hij onbewust op zoek naar een uitweg uit zijn zombie-achtige bestaan? Dat laatste lijkt in ieder geval waarschijnlijk. Di Girolamo is als een koorddanser die genoeg heeft van zijn kunstje en expres een beetje uit het lood gaat staan, wetend dat de zwaartekracht de rest zal doen. Hij verduistert geld om een auto voor Sofia te kopen en slaat daarmee welbewust een doodlopende weg in. Ook wanneer daarna alles in een stroomversnelling raakt, wijkt hij geen duimbreed. Hij zal zijn bluf volhouden, en de gevolgen aanvaarden.

Spil van Le Conseguenze dell’amore is ongetwijfeld hoofdrolspeler Toni Servillo, die ons voor zich weet te winnen zonder zijn personage toe te staan uitgesproken sympathiek te worden. Hij speelt een man die zijn eenzaamheid grotendeels aan zichzelf te danken heeft, maar wiens wanhoop desondanks een snaar raakt. Schrijver/regisseur Paolo Sorrentino laat de esthetiek van de beelden en het afgemeten spel van Servillo naadloos op elkaar aansluiten, en dat levert een compacte, uitgebalanceerde film op die over de hele linie bewondering mag oogsten.
In Italië is dat al gebeurd: daar sleepte de film meerdere prijzen in de wacht voor onder andere de regie, de cinematografie en Toni Servillo’s acteerprestaties. Na een bescheiden introductie op het Rotterdams filmfestival eerder dit jaar, is het nu de beurt aan Nederland om deze schitterend gestileerde, originele Italiaanse film op waarde te schatten.