We were interested in a story about a young girl who overcomes all kinds of tough and entertaining obstacles to live out the most secret dream, aldus de producer van Ice Princess. Een meisje dus, dat een groot en spannend doel heeft, maar eerst negentig minuten moet ploeteren om het te bereiken. Op een spannende en komische manier nog wel. Zeker als je weet dat dit een Disneyfilm is kun je het verloop van de hele film vast al voorspellen, en je zult er nauwelijks naast zitten, op één detail na: Ice Princess is leuk.
Casey is een nerd. Ze kan namelijk omgaan met een computer, maakt een goede kans om op Harvard te komen en heeft een paardenstaart. Eventjes dan, want ze is natuurlijk wel de ijsprinses uit de titel. Casey is immers dol op kunstschaatsen, en mixt het nuttige met het aangename door een natuurkundeproject te beginnen over de fysische aspecten van haar grote passie. Ze programmeert iets op haar computer, schrijft E=mc² op een blaadje en voilà, na een seizoentje kinderklas mag ze meteen meedoen met de landelijke competitie. Als ze dan nog even haar haar losgooit kan ze ook een relatie beginnen met een leuke hunk en wordt ze zowaar geaccepteerd in het groepje coole meisjes dat eerst zo van haar walgde.
Kunstschaatsen zijn we in dit genre nog niet eerder tegengekomen, maar eigenlijk is het volledig inwisselbaar met het cheerleaden uit Bring It On, het dansen uit Flashdance of het letterlijke prinses-zijn uit The Princess Diaries. Toch is het best verfrissend om eens zon relatief onbekende sport voorbij te zien komen, en het moet gezegd worden: de schaats-sequenties zijn prima in orde. Een deel van de cast bestaat dan ook uit profs die hun acteerdebuut maken, maar ook de acteurs die hun kunstschaatsdebuut maken brengen het er goed van af, al dan niet geholpen door de talrijke stuntdubbels.
Het kunstschaatsen is niet het enige cliché dat in een nieuw jasje wordt gestoken. Natuurlijk is Caseys moeder fel tegen alles wat met kunstschaatsen te maken heeft, maar dat daar feministische beweegredenen aan ten grondslag liggen, valt origineel te noemen. Natuurlijk blijkt de trainster een doortrapte bitch, maar dat daar zowaar iets achter zit, is al helemaal onvertoond. Maar toch, ook al zijn er een paar twists aan toegevoegd, Ice Princess zit nog steeds vol met clichés. Toch is dat niet heel erg, want een groot deel van de lol die je bij een film als deze kunt beleven komt natuurlijk ook voort uit het herkennen en voorspellen van die clichés. Komt het mams-zit-toch-op-de-tribune-bij-die-ene-belangrijke-wedstrijd-shot voor of na de-grote-val-die-haar-misschien-wel-van-de-eerste-plaats-afhoudt? Hoe zal de-leuke-jongen-met-een-gouden-hart laten blijken dat hij Casey toch écht heel leuk vindt?
Alle fouten die Ice Princess maakt, en dat zijn er heel wat, zijn onlosmakelijk verbonden met het genre waar de film tot behoort. Tienerfilms als deze bevatten geen diepe filosofische dialogen, geen uitgesproken maatschappijkritiek, geen wereldschokkende inzichten. Ze bevatten wat knappe tieners, wat leuke sequenties met een enerverend popdeuntje eronder en, als je geluk hebt, wat aardige grappen en sympathieke hoofdrolspelers. Net als Casey volgt de film een formule en net als bij Casey blijkt dat je daar met wat enthousiasme nog heel wat mee kunt bereiken. Ice Princess kun je met een gerust hart overslaan, maar je kunt er ook met een gerust hart een bioscoopkaartje voor kopen. In beide gevallen zul je er geen spijt van krijgen.
