Oorspronkelijk verschenen in boekvorm, heeft regisseur Reichardt Old Joy verfilmd tot een contemplatieve, betrekkelijk korte film over de alledaagse problemen van twee eind-dertigers. Bijna zonder dialoog worden de omstandigheden geschetst, waarin de mannen op dat moment verkeren en waar ze ontevreden over zijn. Door veel stiltes en lange shots van de zwijgende Kurt en Mark wordt een gevoel opgeroepen van verloren zijn, van geleefd worden en meer kwesties van het type ik-ben-volwassen-maar-voel-me-niet-zo. De film is geschoten op 16 mm, maar wordt uit geldgebrek vertoond in high definition.
Mark wordt door zijn vriend Kurt gevraagd om samen de bergen bij Oregon in te trekken om er even helemaal uit te zijn. Op weg naar Kurt's huis en aan het einde van de trip weer terug luistert Mark naar Air America, een politieke radiozender en een van de weinige liberale, niet-conservatieve politieke geluiden van de laatste tijd. Daarmee vergelijkt Reichardt de impasse van de mannen met de situatie van de Verenigde Staten, waarin het liberale geluid wordt overstemd door conservatieve, christelijke stromingen. Zoals Kurt en Mark er tijdens hun korte trip in de bergen achter komen dat ze te weinig grip hebben op hun leven en ze hun eigen stem meer willen laten horen, zo zegt de regisseur zich te voelen in haar eigen land ten opzichte van the powers that be.
Old Joy vaart helemaal op herkenbaarheid van hun problematiek en creëert daartoe een contemplatieve sfeer waarin de kijker de tijd krijgt om zelf het plaatje in te vullen. De mooie beelden en spaarzame dialogen reiken slechts een handvat aan om de thema's te laten bezinken. Een prettig tempo en goede acteurs doen de rest. Nu maar hopen dat Old Joy de Tiger Award wint, en met het geld de film opblaast naar 35mm.
