Joe, een gevangenisbewaker in een fictief land waar een totalitair en decadent regime de scepter zwaait, raakt bevriend met Thorne, de leider van de terroristische oppositie. Een paar jaar later helpt hij hem bij het vermoorden van de tiran Junior. Thorne grijpt de macht en stelt een ander totalitair regime om orde op zaken te stellen. Joes loyaliteit aan en vriendschap met Thorne komen op losse schroeven te staan, en zijn lot wordt onzeker.
Debuterend regisseur Edwards mag van geluk spreken dat hij voor zijn eerste film over zon uitmuntende, wereldberoemde cast mocht beschikken. Fiennes speelt de laatste jaren alleen nog maar goede rollen, en dit is geen uitzondering. Sutherland mag ook lekker zijn gang gaan. Zij functioneren prima in een verhaal dat op leuke wijze elementen bevat van bijna elk totalitair regime uit de Westerse wereld, zonder direct naar een systeem, land of figuur te verwijzen. Het pak dat Sutherland op een gegeven moment aanheeft doet bijvoorbeeld tegelijkertijd aan Stalin en Ernst Stavro Blofeld denken.
De boodschap dat geen enkel totalitair regime goed is, hebben we natuurlijk al eerder gehoord; daar is weinig nieuws aan. Maar de film gaat dan ook eigenlijk meer over wat de verandering van regeringen en staatssystemen kan doen met vriendschap en loyaliteit, en hoe een held snel een tragisch lot kan worden toegediend door diegenen, die hem tot held uitriepen. Daarnaast is Land Of The Blind redelijk spannend en vaak ook behoorlijk grappig. Vooral de decadente Junior, zoon van de eerste dictator, is een grote bron van humor. Hij speelt het liefst in slechte films, vult de regering met mensen uit de filmindustrie en is is voor het regeren van het land afhankelijk van slechte adviseurs zonder visie. De combinatie van humor, spanning, een goed in elkaar stekend plot en uitstekende acteurs maken van de film een sterk debuut waar menig nu succesvol regisseur jaloers op kan zijn.
